Po pierwszą część sięgnęłam dzięki dobrym recenzjom w internecie. Bardzo pozytywnie się wtedy zaskoczyłam. Wysokie oceny były w pełni zasłużone. Z niec­ierp­liwo­ścią­ i ogromną ciekawością sięgnęłam po drugą część, którą dostałam od razu w bibliotece. I ta okazała się niestety słabym czytadłem dla nastolatek, a mimo to, w porównaniu do części trzeciej, nie była najgorsza. Dlaczego? • "Zacznijmy od nowa" to beznadziejna historia dwojga młodych, wiecznie napalonych ludzi, którzy próbują być dorośli. Wszystko kręci się wokół seksu. Nawet jak są u nich rodzice, to muszą iść do pokoju obok, żeby zająć się sobą. Żałosne. • Dziecinna i kompletnie niedojrzała relacja jaka jest tutaj na siłę przedstawiona jako wielka, bezgraniczna i idealna miłość. • Najbardziej jednak denerwuje mnie Rush, który zachowuje się jak zaborczy jaskiniowiec (tak określił go jego ojciec), który traktuje Blair przedmiotowo. Teksty typu: "nie chcę, żeby patrzył na to, co moje" nie były rzadkością. • Motyw, gdy na własnym weselu nie mogła zatańczyć ze swoim starym przyjacielem, był wyjątkowo słaby. Nie zgadniecie dlaczego - ponieważ w tańcu by ją dotykał! Z tego też powodu zamieniła z nim dosłownie trzy słowa i wracała do męża, żeby ten się nie zdenerwował. Oczywiście cały czas była pod jego obserwacją. • Sporą część tej historii zajmują po raz kolejny relacje rodzinne, które w zasadzie nie dodają już nic wartościowego. Na siłę wrzucony motyw z odnalezionym bratem Blaire - aż zastanawiasz się ile jeszcze zagubionych dzieci pojawi się w tej historii. Takich motywów, które nic nie wnoszą, jest więcej. • Staram się każdej książce dać szansę, aż do jej ostatnich stron. Zakończenie jednak pokazało, że ta książka w pełnej okazałości jest po prostu beznadziejna, a czas, który poświęciłam na jej przeczytanie jest zmarnowany. Chorobliwa zazdrość pokazana jako wielka miłość, a w rzeczywistości historia dziecinnych nastolatków, które bawią się w zakładanie rodziny.

Wzruszająca, pouczająca i sprawiająca, że nie możesz się od niej oderwać. Taka właśnie jest powieść Jojo Moyes "Zanim się pojawiłeś". • Jest to historia dwojga ludzi, którzy poznali się w niełatwych okolicznościach. Ludzi, którzy z początku wcale się nie lubili. Z czasem jednak odkryli, że tylko oni rozumieją się nawzajem. Mają pół roku, które niewyobrażalnie zmieni ich życie. • Lou to młoda dziewczyna od zawsze mieszkająca w niedużej miejscowości. W domu zawsze była tą drugą, w tle za ambitną i lepszą siostrą. Była tą, której nie może spotkać nic dobrego. Od kilku lat pracuje w kawiarni i uwielbia swoją pracę, ale traci ją z dnia na dzień. • Will to rekin biznesu, wielbiciel sportów ekstremalnych, który nawet na wakacjach nie może usiedzieć w miejscu. Jest to dusza sportowca i podróżnika, który wszystkiego musi w życiu spróbować. • Co połączy tych dwoje? On w wyniku wypadku ląduje na wózku. Ona zostaje jego opiekunką. • Dużym walorem tej książki jest przedstawienie niep­ełno­spra­wnoś­ci - osób, które to dotyka, ich rodzin i bliskich. Niedostosowane miejsca do wózków inwalidzkich, litościwe spojrzenia przechodniów i odwracanie wzroku. Przyjaciele, którzy nie wiedzą jak się zachować i bliscy, którzy wiedzą lepiej czego chce czy potrzebuje osoba niepełnosprawna. • Jest to trudna historia, ale warta poznania.

Książka "Bez mojej zgody" jest pierwszą powieścią Jodi Picoult po jaką sięgnęłam. I było to spotkanie bardzo trudne, pełne pytań, na które nie ma odpowiedzi. Spotkanie, które zostawia z tysiącami myśli i rozerwaniem pomiędzy tym co właściwe, a tym co dobre. • Główna bohaterka Annie jest najmłodszą z trójki rodzeństwa. Poczęta i "zaprogramowana" dzięki in vitro, aby pomóc starszej siostrze Kate - chorej na białaczkę. Niestety nie kończy się na jednym zabiegu. Przez 13 lat uzbierało się ich naprawdę wiele. W końcu Annie chce to przerwać i móc sama decydować o sobie. Czy rozwiązanie tej sprawy można znaleźć tylko w sądzie? Czy kieruje nią egoizm? Ile warte jest ludzkie życie? Ile można poświęcić? Gdzie jest granica prawa i moralności? • Dziewczyna, która właśnie stoi u progu dorosłości, szuka odpowiedzi na pytanie, kim jest i co właściwie ma ze sobą zrobić. Czy nawet, jeśli zapadnie wyrok, to już będzie po wszystkim? Jest to historia o odchodzeniu i o tym jak trudno nam się pogodzić ze świadomością utraty bliskiej osoby. • Dodatkowym walorem tej powieści jest ukazanie sprawy z różnych punktów widzenia - w zależności od postaci. Dzięki temu poznajemy bohaterów i to co nimi kieruje. Jak naprawdę wyglądają relacje rodzinne? Czy zdrowe dzieci czują się niepotrzebne? Co zrobią, żeby zostali zauważeni? Ciekawy wątek dotyczy również osób, które zostały zaangażowane w całą sprawę, na czele z psem przewodnikiem! • Przez całą powieść nie starałam się oceniać żadnego z bohaterów. Czy zrobili źle? Gdzie popełnili błąd? Starałam się postawić w ich sytuacji. Zadawałam sobie pytanie - co ja bym zrobiła będąc na ich miejscu? Pytanie, na które nie znajduję odpowiedzi. Jest to opowieść wzruszająca, której zakończenie nie tylko Was zaskoczy, ale również poruszy i sprawi, że łezka zakręci się w oku!

"Przerwane milczenie" to świetna powieść psychologiczna. Spodziewałam się, że będzie to thriller, bo tak została ta książka zaklasyfikowana, ale nie przypisałabym jej do tego gatunku. Owszem, pojawia się zbrodnia, poszukiwany jest morderca, historia trzyma nas w napięciu do samego końca. Jednak główny motyw to relacje grupy przyjaciół, które oparte są na bardzo dziwnych i dość tajemniczych relacjach. • Autorka świetnie przedstawia każdy przypadek pod względem psychologicznym, przeanalizowane zostały indywidualne historie postaci i ich dzieciństwo. Bardzo pozytywnie się zaskoczyłam. Porównałabym nawet tę książkę do klimatu Agaty Christie. Od samego początku wiemy, że zbrodnia się wydarzy. Czekamy tylko kiedy i już wiemy, że ten moment zbliża się nieuchronnie. Zaskakuje nas jednak ogrom tej zbrodni, bo czegoś takiego się nie spodziewaliśmy! Stawiamy sobie pytanie - kto zabił? Podejrzenia padają na konkretne osoby, w tym również na osoby z grona "przyjaciół". Gwarantuję, że prawie do samego końca nie będziesz znał/a rozwiązania tej zagadki, choć ta wcale nie musi Cię zaskoczyć!

"W życiu wybieramy różne ścieżki, czasami proste, czasami kręte i niebezpieczne, jednak ostatecznie liczy się tylko to, czy zaprowadzą nas one do domu" - te słowa zawarte w książce Evansa zawierają ogromną mądrość życiową i są motywem przewodnim historii, którą pochłonęłam prawie jednym tchem. • "Papierowe marzenia" to powieść o tym jak podejmowane przez nas decyzje mają ogromny wpływ na nasze życie. Główny bohater Luke był wychowywany przez ojca, który był nie tylko jego najlepszym przyjacielem i bohaterem, ale również świetnie zarządzał firmą i dbał o swoich pracowników. Gdy za jego namową syn opuszcza dom i zaczyna studia, ich relacje stopniowo ulegają zmianie. Jak duży wpływ mają na nas zawierane znajomości? Czy w powiedzeniu "z kim przystajesz, takim się stajesz", jest rzeczywiście sporo prawdy? • Luke poznaje inne życie, w którym jego system wartości ulega kompletnej zmianie. Liczy się dla niego chwila obecna i przyjemności. Chce żyć, a życie nabrało dla niego zupełnie innej definicji. Czy mądrości ojca będą miały dla niego jakiekolwiek znaczenie? Czy tytułowe, papierowe marzenia rzeczywiście przyniosą spełnienie i szczęście? • Jest to historia o zaufaniu, które bywa czasem naiwne. Jest to historia o miłości, która jest usłana wygodami i pieniędzmi, ale również o miłości prawdziwej. Jest to także historia o czło­wiec­zeńs­twie­, okazanej dobroci i pomocy drugiemu człowiekowi. Jest to opowieść o ludziach, którzy podnosili głównego bohatera, gdy ten był zbyt zmęczony, by stać o własnych siłach. Jest to także dobra lekcja życia, która uczy szacunku do rodziców i do ludzi, niezależnie od tego kim są. Czy doceniamy to, co mamy na co dzień? Czy ludzie biedni są szczęśliwsi? • Jeden z rozdziałów poprzedzają słowa: "Pomaganie innym przynosi nam wiele korzyści, a pierwszą z nich jest powrót do człowieczeństwa" - i jest to najbardziej trafne podsumowanie całej powieści.