„Smak dubajskiej czekolady”, który jeszcze do niedawna był czymś egzotycznym i nieznanym w pięknym kraju nad Wisłą, staje się dla bohaterów najnowszej powieści autorstwa Krystyny Mirek wydanej nakładem Wydawnictwa Luna smakiem, od którego wszystko się zaczyna i z czym kojarzyć będą swoją dalszą historię. • Jak to ma w zwyczaj autorka, powieść osnuta jest wokół miłości, emocji, przeróżnych ludzkich przeżyć, ale również i traum i sekretów, które nie zawsze w mniemaniu bohaterów powinny ujrzeć światło dzienne. • W powieści mamy potencjalnie do czynienia na pierwszy rzut oka z dwoma historiami. • Jedną obrazującą losy byłego małżeństwa, które nie przetrwało próby nie tyle czasu, co ogółu oczekiwań, marzeń i planów, które były ich udziałem, a które w prozie codziennego życia, pogoni za pieniądzem a co za tym idzie za marzeniami, pogubiły się w swoich wartościach, priorytetach tym co ważne i ważniejsze w życiu, oddalając się od siebie tak bardzo, że związku nie udało się uratować. • Czy pomimo błędów przeszłości, nowych rozdziałów życia, które zupełnie osobno już otworzyli Hania i Radek, dane im będzie ponownie odnaleźć drogę do siebie i tym razem zbudować już przyszłość na właściwych a tym samym mocnych fundamentach? • Jaki udział w tym wszystkim będzie miała dubajska czekolada ? • Druga historia, pozornie lekka i infantylna, ponieważ będąca opisem pierwszych młodzieńczych uniesień, pierwszych porywów serca i motyli w brzuchu to historia Oliwii i Oskara, których znajomość niesie za sobą również smak i zapach dubajskiej czekolady. • Pozornie łatwe, młodzieńcze uczucie, niesie za sobą ogrom tajemnic, które przed dziewczyną skrywa Oskar, a które w jego mniemaniu od razu skazują nowo rodzące się uczucie na niepowodzenie. • Obarczony tragiczną historią mamy, jej chorobą, warunkami w jakich przychodzi mu żyć, a z drugiej strony silny właśnie przez to z jakimi przeciwnościami musi się mierzyć, nie wierzy w to, że na świecie istnieją jeszcze ludzie dla których praca, zaangażowanie, odpowiedzialność, uczucia, empatia, wrażliwość i uważność na drugiego człowiek są ważniejsze niż sława, blichtr, Instagramowego życie, właśnie głównie wśród młodego pokolenia dzisiejszych czasów. • Czy w Oliwii Oskar znajdzie taką niedzisiejszą, uważną na otoczenie i nie oceniającą po pozorach i tym co widoczne bratnią duszę? • Czy są jednak jeszcze ludzie dla których „dubajska czekolada” choć z pewnością smaczna, nie stanowi wyznacznika człowieczeństwa? • Wraz z tymi dwoma historiami, w powieści przewijają się również dwie kolejne, już bardziej poboczne historie, w których zarówno uczucia jak i odpowiedzialność wysuwają się na pierwszy plan, a emocje jakie są z nimi związane mają równie mocny wpływ na całą opowieść. • Osobiście uważam, że pomimo nieoczywistego tytułu, który tym razem zaproponowała swoim czytelnikom autorka, ponownie mamy do czynienia w omawianym tytule z bardzo dobrą literaturą obyczajową, w której aż kipi od emocji i sytuacji, które mogą jak najbardziej mieć miejsce w naszej rzeczywistości a tym samym nabierają dla mnie głębszego wymiaru. • Jeżeli moja recenzja i subiektywna opinia o tytule „Smak dubajskiej czekolady” przypadła Wam do gustu, zachęcam do lektury.

Prowadząca ustabilizowane i przewidywalne życie Brett, wraz ze śmiercią matki postawiona zostaje przed koniecznością zmierzenia się z tym co w „testamencie” zapisała jej najbliższa jej sercu osoba. • Kiedy pomimo praktycznie 100 % pewności co do zapisów ostatniej woli matki, zamiast uprawnionego pakietu większościowego firmy i wysokiej funkcji zawodowej, Brett jako ostatni „prezent” od matki otrzymuje listę marzeń, które jako czternastolatka spisała patrząc jeszcze wtedy idealistycznie nie tylko na otaczający ją świat ale rówineż i na swoją przyszłosć, Brett staje przed niezwykle trudnym wyzwaniem. • Pełna buntu, flustrcji i niedowierzania w stosunku do tego co po sobie zostawiła jej mama, z każdym kolejnym zadaniem jakie sobie stawia aby wypełnić „listę marzeń”, nie tylko zmienia się wewnętrznie, zmienia swoją postawę wobec życia, ale również zupełnie nieoczekiwanie przedłuża sobie „kontakt” z mamą, która doskonale znajać swoją jedyną córkę, nadal za pośrednictwem listów, który po realizacji każdego z kolejnych marzeń otrzymuje Brett, nie tylko prowadzi z nią dialog, ale nadal przekazuje wskazówki, tak aby zostawić córkę z największym z możliwych skarbów, miłością, przyjaźnią, oddaniem, partnerstwem, emaptią i szacunkiem dla innych. • Trudno pisać o tytule, który nie tylko fenomenalnie się czytało, ale który niósł za sobą takie pokłady przepięknych uczuć, emocji i wartości, że stał się nieocenioną i skomasowaną bombą emocjonalną, że z pewnością lektura ta na bardzo długo pozostanie ze mną, zarówno w sercu jak i duszy. • „Lista marzeń” autorstwa Lori Nlson Spielman wydana nakładem wydawnictwa Rebis to w mojej ocenie jedna z tych powieści obyczajowych, których przeczytanie staje się koniecznością a wartości jakie niesie za sobą lektura są nie do przecenienia. • Każdum z Was, życzę abyscie na swojej czytelniczej drodze, mieli okazję i chęć sięgnąć po ten tytuł a z pewnością czas jaki spędzicie z lekturą będzie dla Was czasem niezwykłym i przepięknie spędzonym. • Ogromnie zachęcam do lektury !!!

Trzy pokolenia kobiet. • Wiele dekad historii ich rodziny oraz Włoch, w których przyszło im się rodzić, dorastać, żyć i umierać. • Przeróżne typy osobowości, przeróżne charaktery, ale łącząca ich ta sama krew przodków, buduje niezwykłe więzi między kolejnymi pokoleniami. • Silne, odważne a jednocześnie delikatne kruche podążają za swoimi marzeniami pomimo wielu przeciwności losu, z którymi na przestrzeni kolejnych lat przyjdzie im się zmierzyć. • Z drugiej strony mężczyźni, który powinni być wsparciem i opoką dla poszczególnych bohaterek, ale nie zawsze ich postawa, podejście do kobiet i do życia w całości staje się spełnieniem oczekiwań jakie w tym rodzaju ludzkim pokładają kobiety. • Niezwykle barwna, wielowątkowa opowieść autorstwa Aurory Tamigio pod tytułem „Tam gdzie kwitną cytryny”, wydawnictwa Książnica z pewnością przypadnie do gustu czytelnikom miłującym się w wielopokoleniowych sagach rodzinnych. • Osobiście z dużym zainteresowaniem śledziłam losy bohaterek, chociaż ten rodzaj gatunku literackiego to nie do końca to w czym zaczytuję się na co dzień. • Nie mnie jednak czas spędzony z lekturą mogę zaliczyć do czasu bardzo przyjemnego i niewątpliwie rozwijającego moją literacką wrażliwość na inne, niż moje standardowo ulubione, literackie obszary.