Jennifer Donnelly to uznana autorka literatury zarówno dla dorosłych jak i młodzieży. Spośród książek dla dorosłego czytelnika jej największym osiągnięciem jest bestsellerowa trylogia, na którą składają się tytuły: "The Tea Rose", "The Winter Rose" oraz "The Wild Rose". Jej pierwsza książka dedykowana młodzieży zdobyła najwyższe uznanie, czego rezultatem są nagrody „Los Angeles Times”, Carnegie Medal w Wielkiej Brytanii oraz wyróżnienie w plebiscycie Michael L. Printz. Druga książka dla młodzieży pod tytułem "Revolution" została uznana za najlepszą książkę 2010 roku przez Kirkus Reviews oraz School Library Journal, a wersja w audiobooku otrzymała w 2011 roku wyróżnienie stowarzyszenia American Library Association. Autorka mieszka w Hudson Valley w stanie Nowy Jork.* • Baba Vraja wzywa do siebie Serafinę, Neelę, Ling, Avę, Beccę i Astrid. Mówi im kim one są i jakie jest ich zadanie. Muszą odnaleźć talizmany, dzięki którym będą mogły pokonać bestię. Serafina podejrzewa, gdzie może znajdować się jeden z amuletów. Neela ostrzega rodziców, lecz oni nie wierzą jej. Zamykają ją w pokoju. Ona ucieka i znajduje talizman. Jest jeden problem – mają go żyletopyskie smoki. Nie wszyscy są tacy, za jakich się podają. • Akcja utworu dzieje się w wielu wymyślonych miejscach (m.in. w Matali i Kandinie), czas nie jest znany. Pojawia się wątek miłosny, który został pokazany nie do końca realnie (osoby, które się kochają mówią czasem do siebie bardzo poetycko, przyrzekają miłość na śmierć i życie itp.). Dzieło to jest przeznaczone dla dzieci i młodzieży do lat 14, więc można to jakoś wytłumaczyć. Głównymi postaciami są: Serafina i Neela. Obie, pod wpływem wydarzeń, przechodzą przemianę – stają się odważniejsze i mniej myślą o sobie. Potrafią pięknie śpiewać, znają się na magii. • Minusem tego utworu jest na pewno to, że każdy rodzaj stworzeń ma swój własny język (uwierzcie mi, że można się później w tym pogubić) i to, że nie wszystko zostało przetłumaczone, przez co musiałem się czasem domyślać, co bohaterowie mówią do siebie. Plusem natomiast są: duża liczba wydarzeń i emocje. • Mimo iż mam szesnaście (prawie siedemnaście) lat, utwór podobał mi się. Pomysł jest ciekawy, a wykonanie bardzo dobre. Książka została napisana lekkim językiem, czasem trzyma w napięciu, a czasem trochę przynudza. Jakość wydania jest super – korekta na wysokim poziomie, strony są minimalistyczne i estetyczne. • Pomysł na fabułę nie jest oryginalny, ponieważ syreny w książkach już się pojawiały, talizmany, które mają uratować ludzi również. Fabuła rozwija się w sposób spójny i logiczny. Bohaterowie są różni, zostali dobrze wykreowani. Ta główna historia (amulety) są główną osią fabularną, nie brakuje wątków pobocznych. • Końcówka utworu mnie zaskoczyła, nie mogę doczekać się kolejnego tomu. • Podsumowując: książkę polecam głównie dzieciom i młodzieży do lat 14. • Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Wydawnictwu Zielona Sowa. • Tytuł: „Saga Ognia i Wody. Gniewna Fala” • Tytuł oryginału: „Waterfire Saga. Rogue Wave” • Autor: Jennifer Donnelly • Wydawnictwo: Zielona Sowa • Cykl: Saga Ognia i Wody (tom II) • Przekład: Patryk Dobrowolski • Korekta: Marzena Kwietniewska-Talarczyk • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 347 • Data wydania: 07.10.2015 • ISBN: 978-83-7983-538-6 • Źródło – skrzydło książki

Garri Kasparow – przez dwadzieścia lat był szachistą numer jeden na świecie. W 2005 roku wycofał się z zawodowej gry w szachy, by pokierować prod­emok­raty­czną­ opozycję przeciwko Władimirowi Putinowi. W 2012 roku został mianowany prezesem Fundacji Praw Człowieka (Human Rights Foundation), zajmując miejsce po Václavie Havlu. Od 1991 roku stale publikuje na łamach „The Wall Street Journal”, jest także pracownikiem naukowym (senior visiting fellow) Oxford Martin School. Napisana przez niego w 2007 roku książka "Jak życie naśladuje szachy" została wydana w dwudziestu sześciu językach. Emigrant z wyboru – mieszka w Nowym Jorku wraz z żoną Daszą i dziećmi. źródło – skrzydło książki • W tej książce Garri Kasparow opisuje w jaki sposób Putin doszedł do władzy, jakie działania podejmował on oraz jego koledzy. Pojawiają się wzmianki o ISIS. Autor mówi też o Zachodzie i obarcza go winą. • Polityką nigdy się nie interesowałem i nie wiem, czy kiedyś to się zmieni. Orientuję się mniej więcej w obecnej sytuacji na świecie i wiem, co zrobiła Rosja. Książka Nadchodzi zima pomogła mi lepiej zrozumieć Putina. Spowodowała ona to, iż czuję się teraz niebezpiecznie. Najbardziej w utworze tym spodobała mi się jego autentyczność. Autor jest Rosjaninem, zna się na polityce oraz Władimirze Putinie. Nie tworzy domysłów, wszystko argumentuje. Krótko mówiąc: stworzył on dzieło, które powinien przeczytać każdy kto uważa, że prezydent Rosji jest dobry. • Książka została napisana lekkim, czasem brutalnym, dosadnym językiem. Autor nie waha się używać mocnych słów. • Kasparow próbuje otworzyć oczy ludziom. I tu nie chodzi tylko o "zwykłego Kowalskiego", ale o przywódców krajów, którzy mogliby coś z tym zrobić. Nie jest on hejterem, który powiedziałby: "Putin jest zły" (może bardziej wulgarnymi słowami). • Doszedłem do wniosku, że dopiero to dzieło uświadomiło mi jak piękna jest demokracja. Wcześniej myślałem, że prezydent Rosji jest jak Hitler. Nie jest tak. Podobne są te "kroczki", które robili, tj. podejmowali jakieś działanie i jeśli nikt na nie nie reagował – posuwali się dalej. Putin jest ostrożniejszy, inte­lige­ntni­ejsz­y, aczkolwiek tak samo brutalny. • Ciężko jest napisać coś o takim utworze, by nie zaspojlerować czegoś. Jeśli chcesz dowiedzieć się na czym polega reżim Putina – przeczytaj! Jeśli interesujesz się polityką światową – przeczytaj! Jeśli po prostu chcesz dowiedzieć się co nieco o Władimirze Putinie – przeczytaj! • Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Wydawnictwu Insignis. • Tytuł: Nadchodzi zima • Tytuł oryginału: Winter is Coming • Autor: Garri Kasparow • Wydawnictwo: Insignis • Przekład: Michał Romanek • Korekta: Pracownia 12A • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 394 • Data wydania: 2.03.2016 • ISBN: 978-83-65315-23-6

James Frey – amerykański pisarz; założyciel CEO Full Fathom Five, firmy producenckiej odpowiedzialnej za bestsellerową serię dla młodzieży "Dziedzictwa Planety Lorien", której pierwsza część ("Jestem numerem cztery") doczekała się ekranizacji. Także jego pozostałe powieści, "Milion małych kawałków" czy "Ostatni testament", osiągnęły status międ­zyna­rodo­wych­ bestsellerów. • Nils Johnson-Shelton – autor bestsellerowych powieści dla dzieci i młodzieży ("No Angel: My Harrowing Undercover Journey to the Inner Circle of the Hells Angels, Otherworld Chronicles"). Wielki fan gier wideo, wspinaczki i długich spacerów.* • Odnaleziono Klucz Ziemi. Aisling Kopp wierzy, że Endgame może zostać powstrzymane. Zostaje zatrzymana przez CIA, które coś jej oferuje. Hilal ibn Isa al-Salt jest mocno okaleczony, ale przeżył. Ma sekret, który może ocalić wszystkich, a zarazem pokonać twórców Endgame. Sarah Alopay zdobyła pierwszy klucz i – wiadomo – chce kolejne. • Akcja utworu dzieje się w wielu miejscach. • Bohaterów w tej powieści przewija się wielu bohaterów. Niektórzy mają (dla mnie) dziwne imiona i nazwiska. Każdy z nich jest inny pod względem wyglądu i charakteru. Bardzo dobre jest to, iż autorzy nie zrobili z nich bezmózgich maszynek do zabijania, które mają jeden cel: wyeliminować wszystkich dookoła i wygrać. Raczą oni nas swoimi przemyśleniami na różne tematy, które czasem są głębokie i uświadamiające. • Według mnie "Klucz Niebios" jest równie dobry jak pierwszy tom. Mnie najbardziej spodobał się pomysł na cykl, bohaterowie oraz obfitość w akcję, od której nie da się oderwać. Zachwyciła mnie również dbałość o każdy szczegół, czego nie ma w wielu książkach. Jestem usat­ysfa­kcjo­nowa­ny. • Czytelnik jest mocno zaangażowany w zagadkę. Dostaje on ilustracje, cytaty, szyfry itp., które mają pomóc w zdobyciu Klucza. Ten aspekt został bardzo dopracowany i jest to jeden z większych zalet tegoż utworu. Jedyną wadą jest spora liczba bohaterów, w których można się pogubić. • „Aksum chce, aby każdy człowiek ujrzał, poczuł, zrozumiał, że żaden bóg, żadne święte pismo, żaden klecha, żadna świątynia, żaden kepler czy Stwórca nie jest niezbędny, aby dostąpić objawienia. Klucz do raju posiadają wszyscy ludzie, co do jednego. Każdy jest bogiem swojego wszechświata.” • Książka została napisana lekkim językiem. Od samego początku do końca trzyma w napięciu. Wciąż pojawiają się nowe wątki, autorzy zaskakują nas na każdym kroku, są zwroty akcji. Styl autorów jest ciekawy. • Opisy walk oraz otoczenia zostały bardzo dobrze dopracowanie. Twórcy zadbali o każdy, nawet najmniejszy szczegół. • Fabuła rozwija się w sposób spójny i logiczny. Według mnie pomysł na książkę jest jak najbardziej oryginalny, ponieważ wcześniej z takowym się nie spotkałem. Główną osią fabularną jest Endgame. Bez tego utwór ten nie miałby większego sensu. • Zakończenie jest świetne! Zaskoczyło mnie i znie­cier­pliw­iony­ czekam na więcej. • Podsumowując tę krótką recenzję: utworów ten polecam wszystkim miłośnikom fantastyki i zagadek oraz osobom, którym spodobał się pierwszy tom. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu SQN. • Tytuł: „Klucz Niebios” • Tytuł oryginału: „Sky Key” • Autor: James Frey, Nils Johnson-Shelton • Wydawnictwo: Sine Qua Non • Seria: Endgame (tom II) • Tłumaczenie: Bartosz Czartoryski • Redakcja i korekta: Sonia Miniewicz, Joanna Mika, Monika Pasek • Adaptacja okładki: Paweł Szczepanik • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 503 • Data wydania: 21.10.2015 • ISBN: 978-83-7924-494-2 • Źródło – skrzydło książki.

Max Allan Collins jest amerykańskim pisarzem, który został nazwany "Mystery człowiek renesansu". Jest autorem powieści, scenariuszy, komiksów, opowiadań i historycznej fikcji. Napisał powieść graficzną Droga do zatracenia (która rozwinąła się w filmie w 2002), stworzył komiks prywatny detektyw Pani Drzewo. Pisał książki o rozbudowanie Dark Angel seria TV. Pisał również książki i komiksy na podstawie serii serialu CSI. Jest również wspó­łzał­ożyc­iele­m Międ­zyna­rodo­wego­ Stowarzyszenia Media Tie-in Writers z Lee Goldberg. Collins studiował w Writers 'Workshop Iowa na University of Iowa.* • „Ludzkie duchy, przemykające bez śladu, niezauważalnie. kiedy któryś z nich znika, nikogo to nie obchodzi.” • Zespół Jednostki Analiz Behawioralnych zajmuje się sprawą zabójstw bezdomnych. Ofiary były zadbane, zginęły od pchnięcia nożem. Morderca nie zostawia żadnych śladów. JAB ma rozwiązać również drugą sprawę, która pozornie nie jest związana z pierwszą, mianowicie uprowadzenie młodej dziewczyny. Czas ucieka, a porywacz wysuwa swoje żądania. Rozgrywa się psychologiczna rozgrywka. • Książka porusza problem fascynacji drugim człowiekiem oraz nie akceptację osób o niskim statusie społecznym. • Akcja utworu dzieje się w Lawrence w stanie Kansas w czasach współczesnych. • Bohaterów w książce jest dużo, przez co trochę się gubiłem. Najważniejsze postacie to: Dr. Spencer Reid (bardzo inteligentny człowiek interesujący się naukami ścisłymi. Potrafi bardzo szybko czytać, ma zdolność dedukcji), Derek Morgan (pewny siebie, stanowczy, porywczy, wysportowany, mądry, nie jest stereotypowym policjantem, ma trzydzieści trzy lata), Jennifer "JJ" Jareau (ma dwadzieścia pięć lat, blond włosy i jasną cerę, odpowiedzialna jest za kontakty z organami ścigania i mediami), Aaron Hotchner (brunet o piwnych oczach, szerokich barkach i wyrazistych rysach, często ubiera się w garnitur. Jest starszym agentem specjalnym), Emily Prentiss (trzy­dzie­stok­ilku­letnia agentka, ma ciemne włosy, cechuje się nieprzeciętną inteligencją), Jason Gideon (najstarszy członek grupy, ma krótkie czarne włosy, jastrzębi nos, gęste brwi, które nadawały twardy wyraz twarzy). W tym gronie nie może oczywiście zabraknąć Penelope Garcia, czyli speca komputerowego. Ta kobieta jest w stanie znaleźć każdą informację o jaką się ją poprosi. Ma szczególne relacje z Morganem. • Dużą zaletą tego utworu są dokładne opisy. Autor w ciekawy sposób przybliża nam sylwetki osób pracujących w JAB, dzięki czemu możemy prześledzić ich przyszłość oraz dobrze wyobrazić. Minusem książki jest zbyt duża liczba bohaterów, przez co łatwo jest się pogubić w imionach i nazwiskach, pomijając ksywki. • Bardzo podoba mi się to, że ludzie z FBI rozwiązują sprawy kryminalne na podstawie dowodów oraz analizy zachowania ludzi. Ten drugi sposób jest raczej rzadko spotykany. Czytelnik może dużo się dowiedzieć i wyciągnąć jakieś wnioski, nawet trochę pobawić się "w realu" w takie agenta JBA. • Według mnie książka jest świetna. Bardzo mi się spodobała i wiem, że z kolejnymi częściami na pewno będę musiał się zapoznać. Oglądałem kilka sezonów serialu i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że utwór ten jest na równi z nim. • Powieść została napisana lekkim językiem. Od początku intryguje, trzyma w napięciu i jest tajemnicza. Fabuła rozwija się trochę powoli, aczkolwiek pod koniec "Ostrego cięcia" znacznie przyspiesza. • Pomysł na fabułę nie jest oryginalny, ponieważ powstał na podstawie serialu, ale został on dobrze wykonany. Fabuła rozwija się w sposób spójny i logiczny. Bohaterowie są bardzo różni, uzupełniają się swoimi odmiennymi cechami. Historia jest główną osią fabularną. Jest ona bardzo wiarygodnie przedstawiona, ponieważ takie coś może zdarzyć się praktycznie w każdym większym mieście. • Podsumowując: polecam przede wszystkim miłośnikom kryminałów. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Oficynka. • Tytuł: „Ostre cięcie” • Tytuł oryginału: „Jump Cut” • Autor: Max Allan Collins • Wydawnictwo: Oficynka • Seria: Criminal Minds (tom I) • Przekład: Olga i Wojciech Kubińscy • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Liczba stron: 287 • Data wydania: 27.03.2012 • ISBN: 978-83-62465-41-5 • źródło – Lubimy Czytać

Co zrobiłbyś, gdyby ktoś bez twojej wiedzy wydał cię na podzielenie, czyli jacyś ludzie zabraliby od ciebie pewne części ciała bądź narządy? • Neal Shusterman – amerykański autor książek dla młodzieży i dorosłych. Spod jego ręki wyszło wiele bestsellerów, z których najbardziej znaną powieścią są Podzieleni. Początkowo napisana jako samodzielna historia, ze względu na duży sukces i oczekiwania czytelników doczekała się właśnie kontynuacji w tomie drugim, a autor pracuje obecnie nad trzecią częścią, która zamknie trylogię Podzieleni. Prawa wydawnicze do Podzielonych zostały sprzedane do kilkunastu krajów. Trwają również prace nad ekranizacją książki. Neal Shusterman jest ojcem czwórki dzieci. Mieszka w Kalifornii.* • W książce pojawia się wiele problemów, m.in. fanatyzm religijny i nie akceptacja przez prawnych opiekunów. • Skutkiem Drugiej Wojny Domowej było uchwalenie kompromisu, że życie ludzkie jest nienaruszalne od momentu poczęcia aż do wieku lat trzynastu. Między 13 a 18 rokiem życia rodzice mogą zdecydować, czy ich dziecko zostanie podzielone, czyli jego organy zostaną wycięte i wszczepione komuś innemu. • Connor jest "trudnym dzieckiem", Risa wychowała się w domu dziecka, zaś Lec jest dzie­sięc­ioro­dnym­, tj. dziesiątym dzieckiem swoich rodziców, które ma być złożone w ofierze Bogom. Praktycznie cudem zostają uratowani przed podzieleniem. Udają się w niebezpieczną podróż. Muszą wytrzymać tylko do swoich osiemnastych urodzin. • Czas akcji jest nieznany, aczkolwiek mniemam, że wszystko dzieje się w przyszłości. Miejsce również nie jest wskazane wprost. W utworze pojawia się motyw miłosny, ale nie jest on rozwinięty. • „Jedną z rzeczy, których się uczysz, kiedy żyjesz tak długo, jak ja jest to, że ludzie nie są wyłącznie dobrzy lub wyłącznie źli. Wkraczamy i wychodzimy z krainy ciemności i światła przez całe nasze życie.” • Connor stwarza problemy: nie do końca słucha się swoich rodziców, buntuje się… Cechuje go inteligencja, odwaga, nonkonformizm. Chce mieć wszystko pod kontrolą, wdaje się czasem w bójki, które wprawdzie rozwiązują pewne problemy, ale dałoby się ich uniknąć. Najpierw działa, potem myśli. Risa jest opiekuńcza, utalentowana, mądra, zaradna. Mimo iż wychowywała się w domu dziecka, jest – jakby to powiedzieć – "przystosowana do życia". Lev na początku pokazuje się nam jako fanatyk religijny, spokojny, ułożony człowiek, który słucha się swoich rodziców oraz nie wdaje się w konflikty. Przechodzi on przemianą. Czy wychodzi to jemu na dobre? Przeczytajcie sami! • Szczerze powiedziawszy nie spodziewałem się, że utwór ten pozytywnie mnie zaskoczy. Myślałem, że będzie to po prostu dobra książka, która miałaby pewne niedociągnięcia. Jest zupełnie inaczej. Od dziś uwielbiam tę powieść i szybko muszę zapoznać się z kolejnymi tomami. Najbardziej spodobał mi się pomysł oraz bohaterowie, którzy zostali bardzo dobrze wykreowani – zachwycają, szokują, są ekstrawaganccy. • Książka wywołuje wiele emocji, np. przerażanie, uczucie strachu czy pewnego rodzaju ulgę i radość. • Jedyną wadą Podzielonych jest korekta. Nawet ja znalazłem błędy. Nie są one bardzo bulwersujące i nie jest ich dużo, niemniej jednak są. Zalet jest wiele – począwszy od świetnej okładki, która bardzo mi się podoba, skończywszy na postaciach, fabule i języku. • Język utworu jest lekki, a styl autora ciekawy. Książka podzielona jest na kilka części, które poprzedza fragment jakiegoś innego dzieła czy wypowiedź bohaterów, który odnosi się do tego, co będzie się działo. Jak już wiele razy wspominałem – bohaterowie są superaśni! • Nie spotkałem się wcześniej z takim pomysłem, dlatego traktuję tę powieść jako oryginalną. Fabuła rozwija się w sposób spójny i logiczny. Narracja jest różna – czasem pierwszo-, a innym razem trzecioosobowa. Historia pier­wszo­plan­owyc­h postaci jest główną osią fabularną. W pewnej części jest ona wiernie przedstawiona (np. zachowanie bohaterów), aczkolwiek niektóre rzeczy na pewno zostały zmyślone, choć samo podzielenie niebawem może będzie w naszym realnym świecie powszechne. • Podsumowując: polecam głównie młodzieży! • Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję wydawnictwu Papierowy Księżyc. • Tytuł: „Podzieleni” • Tytuł oryginału: „Unwind” • Autor: Neal Shusterman • Wydawnictwo: Papierowy Księżyc • Projekt okładki: Krzysztof Krawiec • Wydanie: I • Oprawa: miękka • Liczba stron: 445 • Data wydania: sierpień 2012 (data przybliżona) • ISBN: 978-83-61386-21-6 • Źródło – okładka