Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
wypych.karolina89
Najnowsze recenzje
1 2
  • [awatar]
    wypych.karolina89
    Na pierwszych stronach poznajemy okrutnego trzynastolatka-czternastolatka. Sprawia wrażenie, jakby w głównej roli obsadzono Joffa z gry o tron. Plądruje wsie, zabija, gwałci, podpala osady. Dostaje bladej gorączki, gdy się mówi na niego ,,chłopcze". Książę przeżył traumę, po tym, jak na zlecenie hrabiego zabito mu młodszego brata i matkę. On sam zaplątał się w krzak cierni, tak głęboko, że mało się nie wykrwawił. Od tamtej pory przyświeca mu jeden cel-zemsta na hrabim Renarze. Niestety, gdzieś zaplanowana zemsta się rozmywa, a książę jest zły, jakby coś go opętało. Później się to wyjaśnia i główny bohater przechodzi metamorfozę. Książka jest turpistyczna i pełna makabresek. Idealna pozycja dla fanów horroru i walających się trupów. Nie ma miejsca, przynajmniej w tym tomie na romantyczną miłość i piękne księżniczki. Są drobne przebłyski, ale książę jest tak skupiony na zabijaniu, że nie dla niego umizgi. Przez fabułę błądziłam trochę, jak we mgle trzymając się kurczowo głównego bohatera. Muszę przyznać, że trochę mi się coś tam rozmywało, ale jakoś przebrnęłam. Narracja pierwsza osobowa. Poziom wulgarności dość wysoki, jednak nie jestem pruderyjna :)
  • [awatar]
    wypych.karolina89
    Mawiają, nie oceniaj książki po okładce. Jestem również zwolenniczką zasady, że nie początek, a koniec wieńczy dzieło. Owszem zgadzam się z opiniami, że momentami się ciągnie. Jednak od drugiej połowy pojawia się ruch. Są emocje, gniew, nadzieja, nienawiść żałoba, a wszystko wieńczy,,książę na białym koniu". Czy uda mu się ocalić Lię? Cóż trzeba przeczytać całość.
  • [awatar]
    wypych.karolina89
    Książka opowiada o losach Anastazji Szewczenko i Kazimierza Stawskiego. Autorka bardzo ładnie opisała ich losy. Operuje naprawdę bardzo przyjemnym, momentami malarskim językiem. Ku mojej radości narracja trzecioosobowa, ukazana z dwóch perspektyw, dopóki, dopóty bohaterowie nie zaczynają działać razem. Bardzo podoba mi się początek, w którym autorka ukazuje dzieciństwo bohaterów. Jak dla mnie, autorka opisała te losy w bardzo interesujący sposób. Podoba mi się również dynamizm akcji pod sam koniec. Środek przespałam. Zwykle daje wyższe oceny, ale Wiatrowi ze wchodu dam 7 gwiazdek nie dlatego, że mi się ta pozycja spodobała mniej przez sposób pisania autorki. Historia Anastazji i Kazimierza, jest opisana świetnie. Ujęłam gwiazdkę bardziej, przez moje spaczone gusta, albo to, że ostatnio przesiąkłam bardziej brutalnymi i krwawymi historiami fantasy, darkfantasy, horror itd. Dla osoby wrażliwej jest to idealna pozycja. Opowiada o miłości, przyjaźni i o tym, jak poglądy polityczne mogą łączyć lub dzielić ludzi w czasach Bolszewickich. Polecam.
  • [awatar]
    wypych.karolina89
    Nowoczesne średniowiecze, czyli rycerze i miecze po czasach książek elektronicznych, operacji plastycznych i medycyny. Przepadły, jednak powoli pojawiają się ich przebłyski. Książka mi się trochę dłużyła, zdecydowanie dla fanów rozbudowanych opisów, jak dla mnie przez to zabrakło dynamizmu lub czegoś w ten deseń. Z pewnością sięgnę po tom 2, jak już zaczęłam, to skończę trylogię, jednak nie czuje niedosytu. • Ten cytat coś mi przypomina. • ,,Nawet te pojedyncze fakty były przerażające: w przeciętnej tearlińskiej rodzinie było siedmioro dzieci. Kościół Boży przeklinał antykoncepcję, a regent popierał ten pogląd, mimo że sam po cichu stosował takie środki. Za udowodnioną aborcję i matkę, i lekarza skazywano na karę śmierci. Zamożniejszym jak zwykle udawało się obejść te przepisy dzięki pieniądzom, biedni nie mieli jednak szans, co prowadziło do starego jak świat problemu: zbyt dużej liczby ubogich dzieci. Gdy ich pokolenie osiągnie dorosłość, zasoby królestwa zostaną jeszcze bardziej uszczuplone. O ile w ogóle to pokolenie dożyje dorosłości."
  • [awatar]
    wypych.karolina89
    Z ogromną radością mogę się pochwalić, że przeczytałam tom I i zapewne sięgnę po całą serię. Zwykle unikam tematyki wojskowej, gdyż na lekcjach historii był to okres, który już do mnie nie docierał. Zawsze się zatrzymuje gdzieś na romantyzmie, może Belle époque. Autor bardzo fajnie zestawił polską marynarkę wojenną podróżującą okrętem podwodnym ORP ,,Dragon" ze światem czarodziejek i żołnierek Arkach żyjących w uniwersum po czasach cesarzowej Achai. Na początku fabuła podzielona jest na losy Kai, porucznika Tomaszewskiego i młodej szeregowej Shen. Potem ich losy stopniowo się scalają.
Niepożądane pozycje
Brak pozycji
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo