Książka, która budzi bardzo skrajne emocje. Jedni piszą, ze jest genialna, inni ze przewidywalna i ogólnie do d.. Sięgając po te pozycje byłam niemal pewna że zalicz ja do tych nielubianych (jeśli w ogóle nie zanudzę się na śmierć i dotrwam do końca). Jakież było moje zdziwienie gdy fabuła powieści porwała mnie od pierwszej strony! Dawno nie czytałam książki od której nie mogłam się oderwać, która pozbawiona jest nieciekawych opisów. Tu po prostu się dzieje, dzieje i do końca dzieje. Może i potrafiłabym znaleźć coś naciąganego ale ogólnie można powiedzieć ze połknęłam ja w całości.

To nawet nie chodzi o podobieństwo do Zmierzchu, który bądź co bądź mi się podobał. Coś w powieści było płytkiego, infantylnego cos co nie wciągnęło mnie na tyle by z wypiekami na twarzy śledzić losy bohaterów. Byc może gdybym była trochę młodsza, miała inne rzeczy na głowie bardziej zrozumiałabym główną bohaterkę i jej losy. Tak czy siak książkę czyta się bardzo szybko całkiem przyjemnie - jednak bez większych przemyśleń, że o życiu losami bohaterów nie wspomnę.

Dobra, psychologiczna opowieść o ludziach dryfujących na oceanie w szalupie ratowniczej, która na kilka dni staje się ich małym i odrębnym światem. Światem, w którym nie obowiązują już zasady moralne takie same jakie obwiązywały tych ludzi przed tragedia. Powieść stawia wiele pytań o ludzką naturę,o nasze zachowanie, popędy i o to ile byśmy byli w stanie zmienić własne zasady w imię przetrwania.

Niesamowicie wciągająca historii dwóch pokoleń - babki i wnuczki. Ogromny niedosyt po zakończeniu lektury i nasuwające się pytania "ale co dalej??" sprawiają, że autorka została jedna z moich ulubionych pisarek.

Podręcznik doskonale spełnił swoją funkcję.