Co tu dużo mówić, książka jak dla mnie trzyma poziom "Księżniczki z Lodu" czy "Kaznodzieji" czyli moich faworytów Camilli. Historia jest tu trochę spokojniejsza niż zazwyczaj -więc możemy wziąć głeboki oddech szczególnie po fabule "Niemieckiego Bękarta" czyli poprzedniej części sagi. Plusem tej powieści jest na pewno fakt, że autorka po raz pierwszy sięgnęła po inny zabieg przy rozwiązaniu finalnej zagadki oraz samym zakończeniu. Co na pewno jest dobrym wyjściem, żeby uniknąć prze­widy­waln­iści­ po którymś kryminale z kolei tego samego autora. ⭐8/10

Księga Zachwytów mnie zachwyciła. Ujęła mnie chwytliwym językiem i sposobem w jako sposób Springer opowiada o architekturze. Z pozoru luz i dystans ale w tym każdym tekście widać ogromną pasję (i to jak zaraźliwą!). Osobiście architektura była zawsze przeze mnie najmniej lubianą dziedziną sztuki, nie mówiąc o tym, że do książek o tej tematyce nie ciągnęło mnie wcale. Do czasu przeczytania tej pozycji. Nie wiem w jaki sposób ale Filipowi udało się otworzyć mi oczy na coś co do tej pory było dla mnie nieuchwytne. Nie dość, że mam ochotę nabyć tą książkę dla siebie (czytałam pożyczoną) to jeszcze bez wątpienia zajrzę do propozycji czytelniczych które auto poleca pod koniec każdego rozdziału. • Żeby nie było tak kolorowo na koniec dodam -jak dla mnie- jedyny minus tej książki czyli zbyt mało fotografii (i to w większości nieopisanych). Często w tekstach Springer odwołuje się do wielu obiektów arch­itek­toni­czny­ch lub detali zabytków których nigdzie nie możemy zobaczyć na stronach książki,a jest ich zbyt wiele, żeby za każdym razem szukać ich w internecie. Pozytywnym aspektem tej uwagi jest fakt, że w pewien sposób zachęca to czytelnika by samemu zobaczyć dany obiekt z "Księgą Zachwytów" w ręku. Co pewnie w moim przypadku jest wysoce prawdopodobne :)

Jeżeli chcesz wprowadzić minimalizm i bardziej świadome decyzje dotyczące ciała, umysłu i duszy do swojego życia to jest odpowiednia książka dla Ciebie. Oczywiście są momenty kiedy wg mnie autorka odlatuje trochę za bardzo, czasami nawet sabotując swoje teorie, jednak myślę, że mimo to każdy znajdzie tam coś dla siebie. Warto podejść do tej lektury z dystansem, jak do czyjegos stylu życia, który nie jest nam narzucany, ale jednocześnie pokazuje wiele alternatywnych sposobów i tricków, dzięki którym może się nam - i światu żyć lepiej 7/10

Już chyba tu wspominałam, że w nowoczesną poezję to ja umiem tak średnio ("Znowu pragnę ciemnej miłości" przyp.red), jednak w tym przypadku w końcu do mnie przemówiła (nie wiem czy to kwestia wytrenowania tej umiejętności czy samej treści). Ta książka będąca zbiorem wierszy i krótkich fragmentów tekstu o tematyce uczuć wygrała u mnie swoją naturalnosćią. Bowiem pod tą całą hipsterską otoczką wydawniczą, tymi rysunkami które osobiście do mnie nie przemówiły i tymi wszystkimi tekstami które zostały jakby dopisane na siłę byle by stworzyć całość odwołującą się trochę na siłę do morskich metafor - to na dnie tego wszystkiego znalazłam prawdziwe perełki. Takie prosto z małż. Życiowe, szczere, takie które w dwóch słowach opisały tysiące emocji, takie które rozrapały rany i takie które ne zaszyły nadzieją, takie które bolały łzami i takie wyjęte wprost z "Drogi pamiętniczku...". Nie oceniam tu całości, nie oceniam intencji autorki co do wydania tej książki ani tego, czy jej publikacja była komukolwiek potrzebna, ja po prostu Anne rozumiem. ⭐ 7/10

Próbowałam znaleźć gdzieś informacje czy King napisał tą książkę z myślą o młodszych czytelnikach, ponieważ biorąc ją do ręki liczyłam na horror, a czułam się jakbym brnęła przez powieść mniej straszną od Gęsiej Skórki. Oczywiście Stephen zachwyca opisami przyrody, niepowtarzalnym stylem z wtrąceniami akcji tak, jakbyśmy oglądali dobrze zmontowany film jednak...no wlansie... Może przeczytałam zbyt wiele thrillerów i kryminałów przy których na prawdę miałam ciarki strachu, • że teraz- szczególnie od takiego autora - liczyłam na więcej niż podróż przez las dziewczynki rozmyślającej o zawodniku sportowym.