Książeczka nieszczególna. To prosty, dość rytmiczny i melodyjny wierszyk do czytania dzieciom na głos - nie dawajcie im czytać samodzielnie, bo od popełnionych błędów inte­rpun­kcyj­nych­ głowa puchnie :) Postać chłopca całkiem nieźle zilustrowana, parę innych też (nie jest to ilustracja najwyższych lotów) - natomiast przy ślimaku ciężko nie zacisnąć mocno powiek.

Po obiecującym wstępie autorka zaliczyła mocny jakościowy zjazd. • Książka okazuje się być co najwyżej lekturą startową dla osób, które dotychczas nie podjęły próby samodzielnego przemyślenia wpływu konsumpcyjnego trybu życia i związanych z tym konsekwencji dla siebie i świata na wielu płaszczyznach. Osoby będące świadomymi konsumentami z lektury nie wyniosą prawie nic. Poradnikowa forma pełna jest niezbyt uniwersalnych list i powtórzeń treści. • Przede wszystkim nie jest to książka dla ludzi szukających prawdziwej alternatywy dla współczesnego konsumpcjonizmu i szukających inspirujących wzorców minimalizmu życiowego. Autorka bowiem dziwnie go pojmuje: czy ta swoista filozofia życia naprawdę powinna być usiana przepisami na domowe zamienniki XYZ produktów kosmetycznych i higienicznych, "bez których nie da się obejść"? (domowy róż do policzków? powiększanie ust pokrzywą? naprawdę?!?). • Cała książka to jedno wielkie zaprzeczenie śmiałemu twierdzeniu sformułowanemu na wstępie przez autorkę, jakoby uświadomienie treścią niniejszej książki choć jednej osoby w kwestii idei Zero Waste zrównoważyć mogło koszt wydania jednej książki (i dlatego nie uważa, by popełniała jakieś wielkie ekologiczne faux pas). Hmm... Nie mam nic przeciwko dobrym, średnim, a nawet złym książkom - każda ostatecznie znajdzie adekwatnego odbiorcę. Ale litości, trochę pokory... Nie kupuję tego mydlenia oczu czytelnikowi. Nawet naturalnym mydłem na wagę.

Przepiękna, prosta opowieść o istocie przyjaźni. Bez patosu.

Ciekawe informacje, piękne ilustracje. Książka wyda się atrakcyjna szczególnie osobom, które patrzą na dzieła literackie jak na pełnoprawną sztukę, cenią sobie estetykę i harmonię obrazu i słowa. Przeznaczona jest dla dzieci i jako taką można ją śmiało czytać młodszym odbiorcom, może być też dobrą propozycją dla bardziej samodzielnych czytelników będących młodymi pasjonatami przyrody.

Ten swoisty przewodnik dla dzieci po świecie "ogłady i norm społecznych" wzbudził mój niesmak. Bardzo przekonywująco, w prosty, czytelny i atrakcyjny wizualnie sposób zakodowuje conajmniej w jednym z prezentowanych przykładów dyskusyjne wzorce zachowań. Ciocia ugotowała coś niesmacznego? Zagryź zęby, przełknij i nic nie mów, by nie było jej przykro... Czy powinniśmy uczyć nasze dzieci przedkładania "grzeczności" nad wyrażanie siebie, swoich potrzeb i stawiania granic? Jeśli ktoś odpowie, że tak - to lektura dla niego.