Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
kkarwacka

Czytając Synowi książki zawsze jestem tuż przy nim. To nasze wspólne chwile. Czytanie nie jest wyłącznie sposobem na zabicie czasu czy poznanie świata; przede wszystkim to poznawanie własnego Dziecka jest dla mnie absolutnie kluczowe. Kątem oka podpatruję jego reakcje. Doświadczam niemal na sobie na sobie zmian w jego dziecięcym ciele: czuję napinanie wewnętrznych strun i symfonię emocji grających mu w duszy. Ten Mały Człowiek to najwspanialsze dzieło stworzenia - a ja mam zaszczyt móc go z uwagą i fascynacją odczytywać.

Czytam też samej sobie. Dla rozrywki, poznania lub ubogacenia duchowego. Potrafię docenić każdy typ książki, jeśli dzieło jest dobre, zapada w pamięć i zostawia we mnie choćby swoisty wodny znak. Sięgam też po te, które pozornie kaleczą czytelnika. To nieoceniona kuracja dla niegdyś zmartwiałej duszy. Parę wybitnych książek prze­wart­ości­ował­o mój system wartości i sprawiło, że zmieniłam sposób postrzegania świata. Lektury otwierają mnie na świat. Dzięki nim jestem, kim jestem i gdzie jestem. Świat znów potrafi mnie zdumiewać.

Jednak wciąż to kiążka, która otwiera przede mną moje Dziecko i mnie samą, która scala nasze myśli i jednoczy we współodczuwaniu, pozostaje dla mnie czymś najcenniejszym, co mogę nam ofiarować w prostocie życia; wspólna lektura to najbardziej wartościowy prezent.

Najnowsze recenzje
1
...
68 69 70
...
77
  • [awatar]
    kkarwacka
    Przy pierwszym zetknięciu się z książką nie byłam pewna, czy jej specyficzna oprawa graficzna nie zniechęci mnie i dziecka do zapoznania się z treścią. Okazało się jednak, że taki a nie inny dobór ilustracji stanowił doskonałe uzupełnienie dla nastroju książki. • Jej niezwykłość zawiera się przede wszystkim w sposobie prezentowania treści. Nie ma miejsca na nudę; obok rozbudowanych opisów dotyczących poszczególnych zagadnień dostajemy zabawne rymowane wierszyki, ilustracje mogą być dobrą odskocznią do zabawy w wyszukiwanie. Wprowadzona jest też postać sowy, która z każdej strony wyhukuje swoje krótkie refleksje, znajdzie się nawet przepis na pączki. • Wszystko to ujęte jest w pewien powtarzalny schemat. Atrakcyjny rozkład dotyczy każdego poruszanego zagadnienia. Po książkę chce się sięgać wielokrotnie. Nie trzeba czytać jej od deski do deski, można wybiórczo zainteresować się jednym z omawianych zagadnień. • Dla mnie i dziecka - jedno z milszych odkryć czytelniczych.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Dobra książka; w przyjemny i niewymuszony sposób prowadzi dziecko przez tematykę podróżniczo-przyrodniczą. Jak wszystkie książki z serii Czytam sobie" z dopiskiem "Fakty", godna polecenia przy edukacji domowej lub dzieciom prowadzonym w duchu pedagogiki Montessori. Prosty język, choć bez unikania na siłę trudniejszych terminów z pogranicza nauki i techniki czy nazwisk. Przede wszystkim książka pozostaje jednak atrakcyjną czytanką dziecięcą, z odpowiednią czcionką i nierażącymi ilustracjami.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Fajna pozycja do wprowadzenia bardzo młodego człowieka (takiego, któremu daleko jeszcze do samodzielnych prób czytania) w czasy zamierzchłe. Wiedza o pochodzeniu naszego narodu i początkach naszej państwowości dzięki prostemu językowi staje się osiągalna i nie nazbyt abstrakcyjna. Co małemu odbiorcy z podanych wrażeniowo informacji i opisów zostanie, co się ugruntuje - czas pokaże. Lektura na pewno nie zaszkodzi.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Zapoznając się z dostępnymi recenzjami tej książki zastanawiam się, co mnie ominęło. Możliwe, że książka znalazła się w moich rękach nie w porę. Że nie poświęciłam jej należytej uwagi. Że nie dałam sobie szansy na odkrycie jej bogatej treści, nie wniknęłam w jej wiel­opła­szcz­yzno­wość. Że zapoznałam się z nią zbyt powierzchownie... Możliwe też jednak, że to wszystko, co teoretycznie mnie ominęło, ominęło mnie dlatego, że z nied­ookr­eślo­nego­ powodu oczekiwałam czegoś innego. • Jakiś czas po lekturze wciąż w mojej głowie pozostały wrażenia: zbyt prosta. Zbyt infantylna. Zbyt niepotrzebna. Zbyt oczywista. Może ma wywołać zastanowienie u niez­asta­nawi­ając­ych się? Poruszyć nieporuszonych? Uwrażliwić niewrażliwych? A może właśnie ma zarezonować z tym, co w niezwykle wrażliwej duszy gra? Nie wiem, ale chyba szkoda byłoby nie sprawdzić osobiście - dlatego nie zniechęcam.
  • [awatar]
    kkarwacka
    Nie odnosząc się do warstwy merytorycznej - nie miałam jeszcze możliwości dogłębnie zweryfikować podanych informacji - jest to absolutnie fantastyczne dzieło literatury popu­larn­onau­kowe­j dla dzieci. Zakres tematyczny jest wyczerpujący. Ilustracje - ryciny, rysunki, schematy - utrzymane są w pięknej estetyce, czytelne i kompletne. Książce nie brakuje niczego. Śmiało można ją potraktować jako alternatywny podręcznik przyrody (niestety nie polskiej) bez ograniczeń wiekowych.
Ostatnio ocenione
1
...
130 131 132 133 134
  • Demony cudzego strachu
    Ficowski, Jerzy
  • Simona
    Kamińska, Anna
Należy do grup
  • [awatar]
    las_w_nas
  • [awatar]
    Montessori

Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Nadzór pedagogiczny - biblioteki szkolne Poznań PBP
Ministerstwo Edukacji Narodowej opublikowało arkusz kontroli w zakresie prawidłowości organizacji i funkcjonowania biblioteki szkolnej. • Informacje o kontroli: • Kontrola dotyczy sprawdzenia zgodności z przepisami prawa funkcjonowania biblioteki szkolnej. • Kontrolę należy przeprowadzić w publicznych: szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych (z wyłączeniem szkół policealnych oraz szkół dla dorosłych). • Kontrolą należy objąć 25% wskazanych powyżej szkół, w okresie listopad 2016 r. – kwiecień 2017 r. • Kontrolą należy objąć rok szkolny 2016/2017. • Arkusz kontroli [Link]
Kultura wobec postępu i modernizacji Poznań PBP
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
Uważność w edukacji
Piecza współdzielona (naprzemienna) w Polsce
Wierna miłość Klepetana i Maleny, która nie może latać
Dzieci żółtej gwiazdy
Opisywanie pedagogiczne i edukacyjne
Metodologia badań otwarta na dzieci
Integracja w szkole - szkoła integracji
foo