Banalna z pozoru opowieść obyczajowa o pokręconym małżeństwie, zdradzie, wzajemnym wykorzystywaniu, o normalności i nienormalności oraz o sensie i bezsensie zabijania. Philip K. Dick w nieznanej mi dotychczas odsłonie, bez żadnych elementów fantastycznych. Czyta się w wielką emocją i przyjemnością.

Tak to jest z dziełami podsumowującymi życie autorów, że bywają trudne do przełknięcia."Bracia Karamazow" to powieść wzbudzająca kolejno różne uczucia - od znudzenia, do zaciekawienia, od irytacji do zadowolenia. I jest w niej wiele - filozoficzne nudziarstwa, religijne przemyślenia (Dostojewski był wrogiem katolicyzmu), wątki obyczajowo-romansowe, jest i istotny bardzo wątek kryminalny, a nawet sądowe sprawozdanie. Zamazując nazwisko autora i patrząc na powieść po prostu jak na powieść którą "koś tam" napisał muszę stwierdzić, że nie znalazłem w niej niczego, co by przykuło moją do niej uwagę (w przeciwieństwie do "Zbrodni i kary"). Brutalnie, ale szczerze.

Problem polega na tym, jak ocenić cały obiad składający się z dwóch dań - jednego smacznego i drugiego rozc­zaro­wują­cego­. Tym smacznym jest "Kongres futurologiczny". Przygoda zahibernowanego w burzliwych okolicznościach człowieka, rozmrożonego po latach w rzeczywistości delikatnie mówiąc dziwnej, zdominowanej przez rozszalałą farmakologię. Matrix zmieszany z malarstwem Hieronima Bosha, jakiś powiew Jonatana Swifta z jego Guliwerem i kto wie, co jeszcze. Wszystko to z mocnym i mrocznym przesłaniem. Za to opowiadanie cztery gwiazdki. Ale jest też i "Maska", opowieść której największą zaletą jest to, że... krótka. Tu trochę skojarzeń z Ksenomorfem z pokładu Nostromo, ale tylko w warstwie wizualnej. Nudy, duszący i nadpobudliwy język Lovecrafta... Słabo, na półtorej gwiazdki. Średnia, po zaokrągleniu w górę, jak widać i tak niezła.

Książka jak na popularnonaukową popada trochę za często w tematy wymagające nieco większej wiedzy fizycznej. Miejscami przybiera ton pochwalny dla socjalistycznej (głównie radzieckiej) myśli naukowej i protekcjonalnie ganiący dla myśli imperialistycznej, co ciekawie zostało spointowane dziesięć lat po jej pierwszym wydaniu, kiedy to doszło do katastrofy czarnobylskiego reaktora jądrowego (w Polsce książkę wydano cztery lata przed awarią). • Sporo i wszechstronnie o radiacji, skażeniach, zaletach i zagrożeniach, w sumie warto przeczytać.

"Sobowtór" jest psychodeliczną i kafkowską w nastroju opowieścią o urzędniku, dręczonym przez wszechobecny spisek, którego szczytową formą jest pojawienie się przebiegłego osobnika do złudzenia przy­pomi­nają­cego­ bohatera. W "Łagodnej" - rzecz o wyhodowaniu sobie człowieka do kochania go i dręczenia w zemście za nieprzychylność losu. Niestety "Skrzywdzeni i poniżeni" nie było w stanie niczym zaintrygować i męczy okrutnie ciężarem miłosnych porywów serca i rozumu. Trudno. Męczy i nudzi.