Jest Alek, atrakcyjny mężczyzna po przejściach. Jest jego druga żona, Laura, mocno zagubiona wśród starych przyjaciół Aleka, wciąż wspominających jego pierwszą żonę i córkę. I jest piękne, upalne lato w Kornwalii. Tam Alek wysyła Laurę na reko­nwal­esce­ncję­ po operacji. Rodzina męża otacza nieśmiałą kobietę troskliwą opieką. Laura wyraźnie rozkwita i zaczyna nabierać pewności siebie. Jednak jest ktoś, komu to najwyraźniej przeszkadza i ten ktoś zaczyna wysyłać oszczercze anonimy. • Przyjemna kobieca lektura ze szczęśliwym zakończeniem, Typowa powieść Rosamunde Pilcher.

U progu wspaniałej przygody – Ryjek odkrył tajemniczą ścieżkę, potem grotę, a dalej jeszcze spotkał ślicznego kotka – światu grozi zagłada. Piżmowiec (któremu rozleciał się dom i który szczęśliwie mógł o to obwiniać Tatusia Muminka) wieszczy straszliwy koniec i nic sobie nie robi z dyplomatycznych zabiegów Mamusi i Tatusia Muminka. Nie pozostaje więc nic innego, jak wysłać dzieci na wyprawę do Obserwatorium. Żeby miały trochę rozrywki, zamiast siedzieć i martwić się przepowiedniami marudnego gościa. • Wyprawa jest prawdziwie rozwojowa, a do tego mali wędrowcy spotykają nowych przyjaciół – Włóczykija, Migotka i Pannę Migotkę. I całe szczęście, że Ryjek odkrył grotę, bo wszyscy mieli się gdzie schować, kiedy nadleciała kometa. • Troszkę straszna pierwsza część o Muminkach, ale nie mnie zabawna od pozostałych. Moja ulubiona zaraz po „Pamiętnikach Tatusia Muminka”.

Żywiołowa i pełna wspaniałych pomysłów Kati rusza do Ameryki. Ale nie sama. Z ciotką! Ze starszą panią, która nosi „trzewiki zapinane na guziczki. Ręcznie robione. Z koźlej skóry”. Która uważa, że w Ameryce za każdym rogiem czai się nieb­ezpi­ecze­ństw­o, szczególnie ze strony handlarzy niewolników. • Kati zostawia w Sztokholmie pracę, koleżanki oraz pewnego arch­itek­toni­czne­go miglanca i z całym zapałem rzuca się w wir nowych przygód. Młodzieńcza spontaniczność pomaga jej zdobyć moc przyjaciół (i niewiele mniej adoratorów) od Nowego Jorku po Nowy Orlean (choć i talenty kulinarne ciotki przyczyniły się do tego i owego). • Kati jest może i mocno postrzelona, ale przy tym potrafi kierować się gorącym, współczującym sercem, dotkliwie cierpiąc na widok każdej nies­praw­iedl­iwoś­ci. Na koniec zaś obie podróżniczki czeka wielka niespodzianka. • Akcja tej zabawnej powieści toczy się kilka lat po II wojnie światowej, kiedy Europa dopiero z trudem zaczynała podnosić się po zniszczeniach, zaś w Ameryce z każdej strony wyglądał dobrobyt. • Jest to pierwsza część z trzytomowego cyklu o podróżującej Kati.

Dla mnie osobiście „Emma” jest najlepszą powieścią Jane Austen. • Główna bohaterka, Emma Woodhouse, „przystojna, rozumna i bogata, młodsza córka najczulszego i najp­obła­żliw­szeg­o z ojców”, obrała sobie za cel życiowy swatanie przyjaciół. Udało jej się to szczęśliwie ze swą guwernantką, po czym wzięła na cel sierotę o mglistym pochodzeniu, upatrując dla nowej przyjaciółki kandydata najlepszego z możliwych – miejscowego pastora. • Jest tu też pan Knightley – sąsiad i przyjaciel rodziny – traktujący Emmę jak starszy brat. Tak też nasza bohaterka przyjmuje jego częste zastrzeżenia co do własnego postpowania – jak braterskie łajanie młodszej i niesfornej siostry. • Jest też małe miasteczko oraz cała galeria ciekawych postaci. Emma zaś narobi niezłego galimatiasu w dwudziestej pierwszej wiośnie życia. • Wspaniała powieść, pod każdym względem doskonale dopracowana, no i oczywiście zakończona happy endem.

„Jest prawdą powszechnie znaną, że samotnemu a bogatemu mężczyźnie brak do szczęścia tylko żony.” Tak zaczyna się najsłynniejsza powieść Jane Austen, a zdanie to zna na pamięć chyba każdy miłośnik jej twórczości. • Elżbieta Bennet – jedna z pięciu sióstr na wydaniu – odróżnia się od przeciętnych bohaterek żywą inteligencją i ciętym językiem. Zaś pan Darcy – przyjaciel towarzyskiego i przemiłego pana Bingleya – jest wyniosły i pełen arys­tokr­atyc­znyc­h uprzedzeń. Nielepsze są też siostry nowego sąsiada. A wszystko to wpisane w uroki wiejskiego życia, bale, pobyty w stolicy i wakacyjne podróże. • Oczywiście matkom chodzi tylko o to, aby wydać córki dobrze za mąż. Szczególnie, jeśli nie dziedziczą żadnego majątku. • Wspaniałe, niestarzejące się studium charakterów. Jane Austen po dwustu latach nadal pozostaje niezrównana.