"Srebrne krzesło" to czwarta część cyklu "Opowieści z Narnii" C.S. Lewisa. • Tym razem do świata Narnii trafia Eustachy Scrubb, kuzyn rodzeństwa Pevensie, który w trzecim tomie wyszlifował nieco swój charakter podczas podróży z królem Kaspianem X. Dołącza do niego Julia Pole, koleżanka ze szkoły. • Otrzymują zadanie od samego Aslana - odnaleźć księcia Riliana, zaginionego syna króla Narnii. Zadanie jest niezwykle trudne do wykonania, niebezpieczeństwo goni niebezpieczeństwo, a jedyną pomocą są znaki przepowiedziane przez Lwa. Ale jak te znaki rozpoznać w tym pogmatwanym świecie baśni i czarów? • Wspaniała powieść. Dzieci poznają nie tylko inny świat, odmienny od ziemskiego, ale przede wszystkim uczą się prawdy o sobie samych, uczą się naprawiać błędy i współdziałać ze sobą, co nigdy (aż dziw) nie było potrzebne w szkole, do której uczęszczają w Anglii - ale trzeba przyznać, że jest to niezwykle specyficzny rodzaj szkoły.

Jest to jedna z najp­iękn­iejs­zych­ książek, jakie zdarzyło mi się w życiu czytać. • Główna bohaterka, Ania, wraz z młodszą siostrą, Kicią, przyjeżdżają do Londynu, by tam zamieszkać u ciotecznej babki pod nieobecność ojca, który został oddelegowany na pół roku do pracy w Australii. Początkowo dziewczynki są nieszczęśliwe, jednak wkrótce smutek rozłąki zamienia się w radość przygody. • Po pierwsze - cioteczna babka okazuje się przemiłą i całkiem młodą ciocią Zofią, która na dodatek prowadzi własną cukiernię. • Po drugie - mieszka z nią jej dawna niania, wesoła Klocia, która teraz z ochotą zajmuje się dziewczynkami, szczególnie małą Kicią. • Po trzecie - Ania poznaje Larry'ego, swojego rówieśnika, który nie tylko pilnie się uczy i zajmuje młodszym rodzeństwem, ale jeszcze zarabia, grając w słuchowiskach radiowych i spektaklach teatralnych. • Po czwarte - Ania stara się pomóc Zofii w prowadzeniu cukierni, uczy się przy tym przygotowania prostych smakołyków (przepisy są wplecione w fabułę, można je od razu wypróbować :) • Po piąte - i Ania również może zagrać w teatrze. • Po szóste - ale to już na samym końcu i nie powinnam może tego zdradzać - tatuś wraca wcześniej, więc już niczego dziewczynkom nie potrzeba do pełni szczęścia. • Po siódme - książka jest przepięknie zilustrowana przez Marię Orłowską-Gabryś. • Tak bardzo lubię tę radosną, pełną ciepła i rodzinnej miłości powieść, że od czasu do czasu muszę ją sobie przeczytać, i to od deski do deski.

Absolutna klasyka powieści - utarło się, że dla dzieci, ale moim zdaniem - dla każdego w każdym wieku. • Szalone przygody Ropucha, pana na Ropuszym Dworze, jego nieposkromiona namiętność do wszelkich pojazdów - ten wątek przysparza czytelnikowi najwięcej wrażeń. Ale też wspaniale przedstawiona jest przyjaźń Kreta i Szczura, ich wyprawy łódką, wędrówki, odwiedziny u statecznego i mrukliwego Borsuka. Przyjaciele wspomagają też w ciężkich chwilach Ropucha, choć jego pycha i megalomania nie ułatwia im zadania. Jednak prawdziwa przyjaźń potrafi przetrwać wszystko - jest to wartość stała i niezniszczalna w powieści Grahama i to jest właśnie najpiękniejsze w tej powieści. Koniec końców, zwierzątka wyprowadzają Ropucha na ludzi (sic!) :) • Polecam tę wspaniałą książkę, koniecznie z oryginalnymi ilustracjami E.H. Sheparda.

Jest to fantastyczna książka, napisana z wielką swadą i rozmachem. Książka autora zakochanego w Gospie i Medziugorju. Paolo Brosio - znany włoski dziennikarz i prezenter telewizyjny - opisuje swoje nawrócenie, nawiązuje do cudów dziejących się we Włoszech, Bośni i Hercegowinie i w życiu zwyczajnych ludzi, często udręczonych przeciwnościami losu i ciężkimi chorobami. A wszystko przedstawia z prawdziwie dziennikarskim zacięciem i z dużą dawką humoru - szczególnie w opisach różnych perypetii w podróżach zagranicznych.

"Tygrys i Róża" to trzynasty tom "Jeżycjady" Małgorzaty Musierowicz. • Znów odwiedzamy wiel­opok­olen­iową­ rodzinę Borejków, o rok starszą od wydarzeń opisanych w poprzednim tomie, czyli mamy rok 1999. • Córka Gabrysi, Laura - tytułowy Tygrys - postanawia znaleźć ojca. W tajemnicy przed rodziną, skłócona z wszystkimi i oskrażająca matkę o błędy ojca, rusza w podróż tropem siostry Janusza Pyziaka. • Historia ta jest pełna nieoczekiwanych zwrotów, odkryć i spotkań. Laura na pewno wróci dojrzalsza i może trochę zrozumie swą udręczoną (głównie przez młodszą córkę), ale dzielną matkę. • Jeszcze tylko zdradzę, że i Nutria (jedyna z sióstr Borejko wciąż niezamężna) w końcu się ustatkuje. A o szczegółach trzeba samemu przeczytać w tej pięknej, wciągającej książce - zachęcam gorąco.