Trochę rozczarowanie. Szczerze mówiąc spodziewałam się czegoś głębszego i lepszego. Poznajemy tutaj historie sześciorga młodych ludzi: Chloe Fields, Chase'a Braforda, Simona Atwooda, Ivy Cooper, Allison Selliman i Josha Grinsona. Wszyscy są u progu dorosłości w ostatniej klasie liceum. Przed nimi wybór swojej drogi życiowej. Nie wszyscy są na to gotowi. Książka porusza trudne tematy takie jak autoagresja, homofobia oraz depresja. Wszystko byłoby ok, gdyby nie trochę nijakie zakończenie. Nie dowiadujemy się w gruncie rzeczy niczego. Nie wiemy, co stało się dalej, czy ci młodzi ludzie odnaleźli swoje życiowe powołanie, czy odnaleźli szczęście. Książka zdaje się urywać w randomowym momencie i pozostawia czytelnika z poczuciem niedosytu. Poza tym mam wrażenie, że wypalane na tak zwanych "dołach" papierosy to siódmy bohater tej książki...

Wróciłam do tej książki po latach. Kiedyś utknęłam w połowie. Teraz przeczytałam w kilka dni. Chyba musiałam dojrzeć do prozy Dostojewskiego. Sam opis zbrodni, śledztwa i tego, co dzieje się potem, zajmuje tutaj stosunkowo mało miejsca. Głównym "bohaterem" są tutaj rozważania na temat ludzkiej natury. Niezwykle podobała mi się ta książka!

Książki z cyklu Siedem sióstr zawsze dzielą się na dwie części - teraźniejszość jednej z sióstr i przeszłość. W tej części poznajemy pochodzenie Ally - zapalonej żeglarki. Przyznam, że ta część książki, która dotyczyła obecnego życia Ally niezmiernie mnie znużyła. Nie potrafiłam utożsamić się z główną bohaterką, nie interesowała mnie zbytnio jako osoba. Jej pasja związana z żeglowaniem ani trochę mnie nie wciągnęła, choć przyznam, że byłam zaskoczona tym jak potoczyły się jej losy. Za to część książki, w której poznajemy przodków Ally była niezwykle interesująca. Tym razem autorka przeniosła nas do dawnego Oslo, gdzie poznajemy losy śpiewaczki Anny Landvik, a w tle przewija się postać Henryka Ibsena oraz Edwarda Griega

Dobra książka o wampirach z ciekawym motywem turnieju. Wątek romantyczny - w pierwszej części niezbyt nachalny - w stylu enemies to lovers miał vibe serii Dwory Sarah J. Maas. Zdecydowanie mi się podobało i niemal od razu sięgnęłam po kolejną część!

Czyta się to szybko. Historia wartka, pełna różnych zwrotów akcji. Trzyma w napięciu do końca. Plot twist trochę przewidywalny, dlatego jedna gwiazdka mniej, choć to nie do końca tak, że od razu wszystkiego możemy się domyślić. Bardzo podoba mi się styl pisania Freidy McFadden. Nie ma tu zbędnych wątków i niczego nie wnoszących opisów w stylu pani Pizgacz, że bohater miał na sobie koszulkę z takim a takim napisem i pił kawę na mleku owsianym z białej porcelanowej filiżanki, trzymając ją za uszko dwoma palcami z odchylonym w górę małym paluszkiem XD • Początkowo zaczęłam słuchać tej książki na Bookbeat, ale lektorka do tego stopnia działała mi na nerwy, że przerzuciłam się na papierową wersję