Ciekawa seria warta przeczytania, choć romans pomiędzy Sewerynem i Kają jest tak cringowy, że aż mnie skręcało momentami. W tej części pojawia się wątek mordowania dzieci i wykorzystywania seksualnego nieletnich, więc warto byłoby pokusić się o trigger warning. Zakończenie tej części bardzo mocne i ostro mną tąpnęło

Wiele o tej serii słyszałam i chyba za bardzo nastawiłam się na jakąś niesamowitą historię, a był to po prostu dość ciekawy romans rozgrywający się w dwóch perspektywach czasowych. Jest tu wątek rodzinnej tajemnicy przedstawiony całkiem zgrabnie, ale nie jest to pozycja obowiązkowa, którą każdy szanujący się czytelnik powinien znać.

To zbiór opowieści zwykłych ludzi o czasach trudnych, czasach pracy i znoju, czasach przemian, wielkich nadziei i wielkiej biedy. To opowieść o czasach, które na lekcjach historii zamyka się w kilku zdaniach, skupiając się głównie na strajkach, stanie wojennym i ustaleniach okrągłego stołu. O tym, jak po wojnie wiele rzeczy trzeba było urządzać na nowo, zagospodarować tysiące hektarów leżącej odłogiem ziemi i wreszcie w latach III RP zmierzyć się ze skutkami reform Balcerowicza, szkolna historia mówi bardzo niewiele. • Nie pamiętam czasów komuny, ale pamiętam biedę i beznadzieję początku lat 90-tych, dlatego zwłaszcza ta część reportażu poświęcona transformacji ustrojowej, prywatyzacji, reformom i zamykaniu PGR-ów oraz hiperinflacji i rosnącego lawinowo bezrobocia, poruszyła mnie najbardziej. • Nie mam wątpliwości, że jest to reportaż niezwykle potrzebny. Wymagał wielu lat pracy, zbierania materiałów, wielogodzinnego przesiadywania w archiwach, podróży wzdłuż i wszerz Polski i tysięcy godzin rozmów. • Do reportażu z pewnością będę wracać. Jest to ten rodzaj twórczości, której nie da się po prostu przeczytać i odłożyć na półkę. Pozostaje w człowieku na długo.

Splatające się ze sobą w przedziwny i nieoczekiwany sposób losy kilku rodzin rozgrywające się od 1938 roku do roku 2004. Styl pisania Małeckiego wciągający. Świetnie kreuje bohaterów. Zdają się ludźmi z krwi i kości. To co zaskoczyło mnie negatywnie, to opis bezsensownego okrucieństwa wobec zwierząt. Nie byłam na to przygotowana i było to coś, co mocno odrzuciło mnie od tej książki. Historia duszenia świni drutem czy zabicia widłami wściekłego psa, to nie jest coś, co chciałam przeczytać. Rozumiem, jaką rolę miały odegrać te opisy, mimo wszystko dla mnie mogłoby ich tu nie być

To nie jest książka, którą można przeczytać ot tak, w każdej chwili, kiedy przyjdzie nam ochota na coś do poczytania. Nie ma tu skomplikowanej, wielowątkowej historii, czy rozbudowanych wątków. Jest wiele filozoficznych przemyśleń autora, głównie na temat miłości i relacji międzyludzkich. Wiele z nich to myśli, którym warto poświęcić więcej niż jedną chwilę. • Początkowo książka mi się nie podobała. Byłam zdziwiona jej wysokimi ocenami. Dla mniej zbyt wiele było bezsensownych, czy wręcz dziwnych scen seksu na granicy dobrego smaku. Fantazje seksualne Teresy wydawały mi się w rzeczywistości niespełnionymi snami erotycznymi samego autora. Po skończeniu książki sięgnęłam po nią po raz drugi, by bardziej zagłębić się w przemyślenia autora, nie musząc skupiać się już na losach bohaterów, które były mi już dobrze znane. Dopiero przy drugim czytaniu doceniłam głębię tej prozy. Bardzo podobało mi się zakończenie. Historia Karenina rozdarła mi serce <3