Niezwykła,poruszająca historia dwojga ludzi:on z chorobą psychiczną,ona zagrożona rakiem,a między nimi prawdziwe,nieskończone uczucie.Im samym jest bardzo trudno żyć z tymi obciążeniami,więc postanawiają nie mieć dzieci,i co? Oczywiście los chciałby inaczej.I tu zaczynają się tak zwane schody czyli trudne wybory,nieodwracalne decyzje.Przez większą część książki ocieramy się o śmierć,a jednocześnie prawie wcale nie ma tu Boga,i teraz pytanie komu łatwiej przez to przejść:temu kto wierzy i ufa,czy temu który zastanawia się czy jest coś dalej? To bardzo tkliwa opowieść,na prawie każdej stronie leją się łzy:szczęścia lub rozpaczy.Chociaż muszę przyznać ,że u mnie pojawiły się w zupełnie innym momencie.I jeszcze jedno spostrzeżenie:rzecz dzieje się w niewielkim miasteczku gdzie wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą,ale tak pozytywnie,nie dla sensacji lub plotek,bardzo się wspierają,pocieszają,razem spędzają święta i tak dalej,i właśnie zastanawiam się czy to możliwe,realne? Przyznam:czyta się bardzo dobrze,wciąga i zostaje w myślach.Polecam!

Bardzo ciekawa pozycja.Sporo informacji o wybranych,znanych postaciach,takich faktów z życia zawodowego i sporo z prywatnego.Najpierw wspomnienia autorki,potem to co zostało w pamięci dorosłym już dzieciom.Z tych pierwszych wspomnień dowiadujemy się jakim kto był artystą,człowiekiem,z tych drugich jakim rodzicem w oczach własnych pociech.Duża dawka po prostu ludzkich postaw:tych dobrych i tych gorszych.Czyta się szybko,wspomnienia wciągają,często zestawiałam je z tym co sama wiedziałam o danej osobie.No i dużo,i bardzo ciekawych zdjęć.Warto!

Z ogromną ciekawością sięgam po książki z innych stron świata niż większość poczytnych pozycji,ta była z Danii i była inna.Przede wszystkim klimat.Sam tytuł mówi o Syberii,a i książka jest pełna mrozu,zimna,śniegu i zimowych ciemności,cały czas się marznie.Narracja też nie jest przyjazna:wspomina to starsza kobieta,swoją młodość,a nastolatka wspomina dzieciństwo,trzeba czuć bliskość żeby się nie pogubić w tych powrotach.Taki zimowy lot niezbyt wysoko.

Dopiero co odłożyłam książkę i muszę stwierdzić,że dawno tak się nie wzruszałam jak w trakcie lektury tej pozycji.Temat nie jest łatwy,wręcz bywa tabu,lecz tu o śmierci mówi się jak o kolejnym kroku każdego z nas.Większość z nas boi się śmierci,może dokładniej umierania,czy można być na to przygotowanym,zaplanować sobie ten moment,pozałatwiać ostatnie sprawy,pogodzić się z kimś bliskim,wybaczyć,powiedzieć,że się kochało,spełnić marzenia.Książka jednak wcale nie straszy,wręcz odwrotnie daje nadzieję,spokój,wzrusza do łez.Najważniejsze żeby nie być w tym momencie samemu,zresztą jak przez całe życie niech ktoś stale trzyma mnie za rękę.A jeszcze myśl o ludziach,którzy zawodowo lub z wyboru trwają przy innych w tych ostatnich chwilach ich życia - pełen szacunek!Tak przynajmniej przedstawione zostały w książce osoby pracujące w hospicjum.Polecam zdecydowanie!

To naprawdę wybitna pozycja,i pod względem formy i treści.To lektura obowiązkowa,tak dla uzmysłowienia sobie ,że wszyscy jesteśmy jednacy,bez względu na kolor skóry czujemy i pragniemy tego samego: po ludzku żyć,szczęśliwym być,spełniać swoje zwyczajne często marzenia.Polecam gorąco,i film również!