Ja poprostu uwielbiam takie klimaty! Coś z pogranicza rzeczywistości i snu, czarów i baśni, do końca nie wiadomo co się wydarzyło. A jednocześnie bardzo kobieca, ale taka głeboko naturalnie, związana z pierwszymi odczuciami, taki zew natury. Jakieś zabobony, niedomówienia ,uroki, i to też obok nas. Jednym słowem niezwykła!!!

Książka wciągnęła mnie całkowicie i bardzo wzruszyła, a prawdę powiedziawszy robiła to przez cały okres czytania. Bohaterka nie jest, jak to często bywa w innych pozycjach, już młoda, ani piękna, ani sympatyczna. Wręcz przeciwnie jest wyraźnie odpychającym osobnikiem z nałogami,ale to właśnie jest prawdziwe i to ujmuje. Opisana historia jest bardzo trudnym przypadkiem życiowego zakrętu, ale chyba przez to zostaje bardzo głęboko osadzona gdzieś w zakamarkach duszy.

Przyznam, że temat zaciekawił, problemy takie dyskusyjne i owszem , no ale sposób w jaki zostały podane okropność! Potwierdzam opinie wielu czytelników, że to prawdziwa pokuta

Książka niezwykła, w której rzeczywistość przeplata się z baśnią, i do końca nie wiadomo co dzieje sie na prawdę, a co jest śnieżną gorączką. Historia bardzo wciąga, tak realnie, że można poczuć powiew mroźnego wiatru i dostrzec płatki śniegu na kocu, którym się przykrywamy żeby nie zmarznąć w trakcie czytania. Pomijając dziecko ze sniegu, które samo w sobie było tajemnicą, to podziwiałam zaparcie ludzi, którzy postanowili żyć, pracować, przyjaźnić się i kochać w tych mroźnych warunkach. Warta przeczytania !!!

Niezwykle przejmująca lektura! Niby nie było jakiś scen tzw bezpośrednich, ale te migawki, domysły, nied­opow­iedz­enia­ gdzieś z zakamarków pamięci chyba jeszcze bardziej dołowały. Miałam bardzo mieszane odczucia, ja czułam pewien wstyd jako dorosła wobec tych dzieci, wstyd, że można tak wykorzystać, zniszczyć ufne istoty. To był czasem większy horror bo prawdziwy, niż te wymyślone. A ta zarzucana chaotyczność w książce pasowała w zupełności, to jakby obraz tego co dzieje się w umyśle tak poniżonym. Warto przeczytać i się rozejrzeć.