Pierwsza część bestsellerowej sagi "Zmierzch". • Sied­emna­stol­etni­a Isabella Swan przeprowadza się do ponurego miasteczka w deszczowym stanie Washington i poznaje tajemniczego, przystojnego Edwarda Cullena. Chłopak ma nadludzkie zdolności - nie można mu się oprzeć, ale i nie można go rozgryźć. Dziewczyna usiłuje poznać jego mroczne sekrety, nie zdaje sobie jednak sprawy, że naraża tym siebie i swoich najbliższych na nieb­ezpi­ecze­ństw­o. Okazuje się, bowiem, że zakochała się w wampirze... • Saga "Zmierzch" jest światowym fenomenem. Książki z tego cyklu zostały sprzedane w ponad 53 milionach egzemplarzy! W 2008 r. powieść została sfilmowana, a już wkrótce na ekranach kin ekranizacje kolejnych części sagi. • Jedyna saga o wampirach, która mi się podobała

Jakbym o swoim mężu czytała - • Czego najbardziej nie znosisz w osobie, którą kochasz? Przezabawna książka pełna przenikliwych obserwacji na temat małżeństwa, macierzyństwa, dzieci i pracy! • Sporządzę małżeński odpowiednik tablicy, na której oznaczam gwiazdką każde osiągnięcie mojego dziecka. Ale ponieważ Joel ma trzydzieści osiem lat, nie dwa i pół, nie dostanie gwiazdki za to, co zrobił dobrze, lecz czarny znaczek za to, co zrobił źle. Jeśli wykres wykaże, że Joel przydaje się na coś w tym domu, będzie mu wolno zostać. Jeśli nie – cóż, to chyba znaczy, że nie zostanie. Tak, jeśli nie spełni wymogów, straci ten dom i to małżeństwo. • Mary jest matka dwóch chłopców i żoną Joela. Szczęśliwa, ale trochę pogubiona w chaosie życia, nawale domowych i zawodowych obowiązków. I chociaż wszyscy znajomi powtarzają jej, że ma idealne życie, nieustannie próbuje coś w nim zmienić, aby zyskać poczucie większej kontroli nad zdarzeniami i wyglądem domu. Na trzy tygodnie przed swoimi trzydziestymi piątymi urodzinami podejmuje nietypową decyzję: postanawia przez pół roku odnotowywać wszystkie domowe przewiny męża, aby wykazać mu, jak bardzo osamotniona jest w walce o ich rodzinę. Zamierza sporządzić wykres, na którego podstawie zdecyduje, jaki los czeka ich małżeństwo. • Rzadko się zdarza książka tak zabawna, inteligentna i pouczająca zarazem, bo dystans autorki do problemów bohaterki sprawia, ze dzięki zawartym w niej niezwykle przenikliwym obserwacjom na temat małżeństwa i macierzyństwa każdy może zweryfikować własną listę przewin i znaleźć równowagę zapewniającą szczęśliwe chwile w codziennym rodzinnym rozgardiaszu

"Moje dzieciństwo? Było normalne. Przeciętne. Austriackie. Mieszkaliśmy na wsi w regionie Mühlviertel, gdzie chodziłam do szkoły, miałam przyjaciół i prowadziłam spokojne, zwyczajne życie - jak wszystkie dziewczynki w moim wieku. Ale niedługo po moich 16. urodzinach wszystko się zmieniło. Rodzice wywieźli mnie do Pakistanu, ponieważ stałam się, ich zdaniem, zbyt zachodnia. Chcieli zrobić ze mnie pakistańską dziewczynę. Musiałam pójść do szkoły koranicznej, byłam bita i maltretowana, a gdy skończyłam 17 lat, wydano mnie wbrew mojej woli za mąż za mojego kuzyna. Kiedy znalazłam swoją drogę do Jezusa i zostałam chrześcijanką, spadła na mnie jak grom odpowiedź islamu - wyrok śmierci. • Czytałam i wspierałam ją z całego serca. Ta książka ma już kilka lat- ciekawa jestem czy bohaterka nadal się ukrywa czy spotkało ją to czego się spodziewała.

Souad miała siedemnaście lat i była zakochana. W maleńkiej wiosce w Cisjordanii, gdzie mieszkała, kobiety są warte mniej niż zwierzęta domowe. Tam miłość przed ślubem to największa zbrodnia, dlatego szwagier dziewczyny oblał ją benzyną i podpalił. Jednak Souad przeżyła. Przeżyła by zerwać tabu milczenia wobec brutalnej praktyki zbrodni honorowej, i napisać książkę będącą wstrząsającą opowieścią o jej życiu, ale i rozpaczliwym wołaniem o pomoc wszystkim narażonym na śmierć kobietom, ofiarom opacznie rozumianego honoru. • Przeczytałam i byłam przerażona. Przeczytałam kilkanaście książek tego typu i ciesze się, że żyje i mieszkam tu gdzie mieszkam. Niewyobrażalne jest dla mnie, że w dzisiejszym cywilizowanym świecie dzieją się takie rzeczy...

Jest to książka z mojego dzieciństwa. Autorka już chyba zapomniana przez dzisiejszą młodzież, ale ja chętnie do niej wracam. Utożsamiałam się z główną bohaterką. Dodaje ją do ekspozycji bo mam do niej sentyment.