Książka nie powinna nikogo zaskoczyć, kim był adresat listów dla Iwaszkiewicza, kto zna DZIENNIKI pisarza . Ale dla mnie, a znam dawne opracowania o tymże autorze, ta lektura jest bardzo bolesna, bo ukazująca jakże prawdziwe oblicze młodego, wyrachowanego Błeszyńskiego bez skrupułów wykorzystującego starzejącego się pisarza i jego czystą , ślepą miłość. • Ogrom listów bardzo ciekawie opracowała autorka, ułatwiając czytelnikowi rozeznanie się w wielości zamieszczonych w listach miejsc i osób - chronologiczne wydarzenia z życia pisarza i jego kochanka, kalendarium znajomości i miejsc ważnych dla obu. • Korespondencja ta ukazuje prawdziwego pisarza, a nie posąg, częsty w jego biografiach. • Nie jest to jednak książka "do poduszki". Jest to książka dla lubiących, czasem nawet zawiłe biografie. Książkę czyta się, odkłada, by znów do niej wrócić - bo listy nęcą. Wiem, że może wydawać się, że to lektura trudna , ale moje serce polonisty poleca i myślę, że nie będzie nudno.

Ta biografia to portret niesamowitej kobiety, żony dwóch kolejnych mężów i siostry swojego brata, w którego cieniu żyła i którego najbardziej z rodziny kochała. • Z tej biografii wyłania się obraz kobiety ciepłej, skromnej, ale jak bardzo samotnej. Kobiety najpierw pozostającej w trudnych relacjach z matką - hołubiącą syna , potem poszukującej miłości w małżeństwach, a do tego bardzo silnie, z braterską wzajemnością, związanej emocjonalnie ze swym słynnym bratem Julianem. • A przecież Irena niczym nie ustępowała Julianowi. Była przecież autorką wspaniałych wierszy i opowiadań, a także ciekawych tłumaczeń, szczególnie dla dzieci, takich jak " Kubuś Puchatek", "Mary Poppins" czy "Byczek Fernando" i wielu innych. • A jednak została zapomniana. • Autorka biografii bardzo ciekawie opowiada historię jej życia i rodziny Tuwimów, ilustrując twórczością pisarki. • Jest to ciepły obraz kobiety niezbyt szczęśliwej, pisarsko pracowitej, ale przyćmionej nazwiskiem wielkiego brata. • Polecam naprawdę tę ciekawą opowieść - biografię.

I zdarzyło mi się w lutym br. przeczytać cz. II, aby odkryć, że istnieje też cz. I opowieści o Tomaszu, mężczyźnie 40-letnim, lekarzu - ginekologu, którego w STANIE PODGORĄCZKOWYM /cz. II/ poznałam jako statecznego małżonka i ojca dzieciom / dzieci żony z pierwszego małżeństwa i oczekiwanie na własnego potomka/. • W cz. I natomiast, którą czyta się jednym tchem, poznajemy kłopoty i rozterki tegoż zaprzysięgłego kawalera, będącego w nie najlepszych układach z toksyczną mamuśką i który postanawia zmienić monotonię swego życia i założyć rodzinę. • Polecam tę niewielką objętościowo książeczkę pełną humoru i ciętego dowcipu, podzieloną na 49 kapsułek - rozdzialików ukazujących bohatera w różnych sytuacjach i rozważaniach. • Zaletą książki jest też świetna obserwacja relacji międzyludzkich

Ustabilizowane życie, spokojne, pełne miłości i harmonii u boku kochanego męża, dzieci, w nowym domu i ciekawej pracy bohaterek - nastało po zaskakujących w ich życiu sytuacjach. • Skoro nie mogą widzieć się codziennie Joanna i Malina o swych radościach , kłopotach, przeżyciach i wspomnieniach opowiadają , pisząc do siebie e-maile. • Te elektroniczne listy to wgląd w życie bohaterek - poznajemy ich lęki i radości, realny obraz życia codziennego młodych małżeństw. • Z powieści płynie optymistyczne przesłanie, że szczęście jest na wyciągnięcie ręki, że trzeba się cieszyć każdą chwilą i że wszystko jest w życiu możliwe. • Czyta się szybko i fajnie, choć kompozycja w formie listów nie należy do moich ulubionych narracji, ale tu wyjątkowo mi nie przeszkadzało. Polecam. Książka jest kontynuacją - "NIE ODDAM SZCZĘŚCIA WALKOWEREM" cz.

Agnieszka Janiszewska - ALEJA STARYCH TOPOLI - tom 1 i tom 2 • Ta rodzinna saga przenosi czytelników w koniec XIX i początek XX wieku i opowiada o Ewie, która jako 18-letnia dziewczyna, poprzez zaaranżowane małżeństwo, zostaje żoną swego owdowiałego, o 20 lat od niej starszego szwagra i macochą swych siostrzeńców, niewiele od niej młodszych. Zostaje też panią na Jodłowie. Chłopcy akceptują młodziutką macochę, ale rozpieszczona córeczka tatusia, niepokorna Klara ma za nic zarówno ciotkę - macochę, jak i to co ludzie o niej powiedzą i podąża swoją, nie zawsze dobrą,drogą. • To małżeństwo nie jawi się Ewie jako klęska, choć okoliczności śmierci siostry są niejasne. Dla niej najmłodszej z sióstr, czującej się odtrąconą córką przez ojca i nieakceptowaną siostrą, to małżeństwo wydaje się być lepsze od tego, czego doświadczyła w rodzinnym domu. • Szwagier okazał się dla niej dobrym i kochającym mężem, a małżeństwo przez lata szczęśliwe. • Ale jego pierwsze małżeństwo i wiele innych rodzinnych spraw owianych jest tajemniczością, która nie powinna ujrzeć światła dziennego. • Te dwa tomy to zręcznie nakreślona historia o życiu i jego błędach, o dojrzewającej miłości, pełna intrygujących sukcesów i porażek. Poprzez historię Ewy i jej nowej rodziny poznajemy życie ziemiaństwa, wędrujemy ulicami Warszawy i Paryża. Poznajemy też stosunki społeczne i polityczne końca XIX i początków XX wieku, a toczące się dzieje rodziny ubarwione są codziennością, strojami okolicą i architekturą. • Ale najważniejszy to ciąg tajemnic: siostry Ewy Maryli, lekarzy warszawskiego i paryskiego, Adeli, pobytu Andrzeja w Paryżu. • Tom II przynosi historię życia młodego pokolenia Celiowskich i Wilczyńskich. Rozwiązują się zagadkowe tajemnice rodzinne, ale wybuchają też nowe dramaty i skandale. • Sporo miejsca poświęca autorka Klarze, która śladem swoich braci zamieszkuje w Paryżu i tam dojrzewa jako żona i matka, zrzucając z siebie pancerz egoistycznej i rozkapryszonej nastolatki. • Autorka stawia też przed czytelnikiem pytanie: "Czy jest możliwym, aby skrywane przez lata tajemnice, a co za tym idzie i urazy, pozwoliły na powrót scalić rodzinę? Czy można wybaczyć, zapomnieć? • Ta rodzinna saga to historia wciągająca od pierwszych stron; to zmieniający się fabularny świat początków XX wieku,świat relacji międzyludzkich: to wspaniale nakreślona konstrukcja bohaterów. • Ciekawym zabiegiem kompozycyjnym jest wprowadzenie pamiętnika Klary. • Tomu II nie można, moim zdaniem czytać, bez znajomości I tomu • Polecam i mam cichą nadzieję, że autorka dopisze jeszcze losy tej rodzinny, które kończą się na konflikcie sarajewskim 1914 roku, a nierozwiązanych wątków, moim zdaniem , jest jeszcze trochę.