Katarzyna Zyskowska - Ignasiak - ZANIM • z okładki: "Emancypantka, emigrantka, sumienna studentka, obowiązkowa żona, matka(...), fatalna kucharka(...), namiętna kochanka, skandalistka(...), laureatka dwóch Nagród Nobla, pierwsza kobieta profesor(...)." • A potem jeszcze dodano "złodziejka cudzych mężów" Tak patrzył na nią zazdrosny świat w jej paryskich latach. • W tej zbeletryzowanej, opartej na faktach biograficznych opowieści, poznajemy młodziutką, 18-letnią , ale już emancypantkę, marzycielkę, zmuszoną przez układy rodzinne /zubożały ojciec/ do pracy jako guwernantka w bogatym dworze, na jakże prowincjonalnym świecie Szczuk i Krasnego. • Mania, wykształcona młoda osoba, zyskuje szybko uznanie rodziny, dla której pracuje, jak i okolicy. • I oto zjawia się najstarszy panicz, który ....o, zgrozo!... zakochuje się z wzajemnością w młodziutkiej nauczycielce. Wypisz, wymaluj, nowy, powtarzający się dramat "trędowatej" ? Oczywiście mezalians - sytuacja nie do przyjęcia, ale - no właśnie proszę poczytać. • W książce już niestety nie ma paryskiego okresu Skłodowskiej, gdyż mamy historię - "zanim". • Kreacja fabuły piękna, stylizacja na XIX-wieczny język ziemiańskiej inteligencji - dość kwiecista • Autorka ciekawym chwytem zakończenia zaczyna snuć swą opowieść, by wrócić do wydarzeń sprzed czterech lat. Nie szkodzi to nic • ciekawości. Polecam tę książkę, zresztą jak wszystkie inne tej autorki.

Arael Zurli - SZKŁO I BRYLANTY : GABRIELA ZAPOLSKA w • SWOJEJ EPOCE • To kolejna opowieść o rodzimej "skandalistce", o pięknej kobiecie, aktorce, dramatopisarce, uwodzicielce młodych mężczyzn, ale nade wszystko marzącej o wspaniałym gniazdku rodzinnym . • Autor, polski biograf piszący pod tymże właśnie pseudonimem /nb autor innych wspaniałych opracowań biograficznych/, na tle epoki fin - de - sie'cle ukazuje życie i twórczość tej młodopolskiej pisarki. Materiał biograficzny jest bardzo bogaty, wnikliwy i wręcz drobiazgowy. • Na pewno nie jest to książka do poczytania "jednym tchem". • Drobiazgowość opracowania powoduje,że postać pisarki jawi się często fragmentarycznie. Ale pasja, z jaką biograf przedstawia swą bohaterkę o niełatwym przecież charakterze, zasługuje na uznanie /wszak niejedną biografię z racji zawodu i wykształcenia przestudiowałam/. • W książce tej jawi się inna ZAPOLSKA nie tylko jako odzew - "Moralność pani Dulskiej" • Polecam tym, którzy nie szukają w literaturze tylko fikcji literackiej

Katarzyna Berenika Miszczuk - cykl KWIAT PAPROCI • cz. SZEPTUCHA • cz. II NOC KUPAŁY • Cykl ten to zabawna opowieść o absolwentce Akademii Medycznej, która zmuszona została do odbycia praktyki u świętokrzyskiej szeptuchy i jej miłości do ucznia żercy. • Czytając, bawimy się świetnie perypetiami Gosławy Brzóski lekarki, ale i pragmatycznej hipochondryczki, żyjącej niby to współcześnie w dobie motoryzacji, komputerów i portali społecznościowych , ale Polska ciągle jeszcze to kraj pełen mitologii słowiańskiej na czele z przystojnym, 1000 - letnim Mieszkiem, na którego historii życia bardziej skupia się cz. II. • Podobnie jak w cz. I znów pełno przykrych doświadczeń i zdarzeń czyhających na bohaterkę : walki bogów o kwiat paproci, okrutne rytuały przedchrześcijańskich czasów, zwyczajów i obrządków słowiańskich. • Komu odda Gosia kwiat paproci, acz chętnych jest wiele?! Wiemy już w cz. II. Ale, jakie będą tego skutki - niestety musimy poczekać do zapowiadanej cz. III - "Żerca". Pewnie znajdziemy odpowiedź - czy Mieszko stanie się śmiertelnym, czy Gosia wg przepowiedni zostanie strzygą?. • Choć cz. II to natłok informacji o niezliczonej gromadzie najprzeróżniejszych "osobników", to polecam dotychczasowe wydane części tej bajkowej opowieści o tarapatach bohaterki. Fajnie się czyta.

Katarzyna Berenika Miszczuk - cykl KWIAT PAPROCI • cz. SZEPTUCHA • cz. II NOC KUPAŁY • Cz. I to przeurocza opowieść o młodej absolwentce Akademii Medycznej, która obowiązkowo musi odbyć roczny staż u wiejskiej szeptuchy. A w ogóle to akcja toczy się XXI wieku, ale ... ale nasze państwo jest Królestwem, jednym z bohaterów jest Ten MIESZKO / mający 1000 lat - nieśmiertelny/, państwo jest nowoczesne ze wszystkimi cudami techniki, elektroniki itp. Mieszko nie przyjął chrztu i dlatego wiara w słowiańskich bogów jest podstawą. I w ten cały świat wierzeń w szeptuchy, wróże, strzygi, rusałki i wiele innych dla nas baśniowych postaci - wchodzi Gosia / podobno racjonalistka - ha, ha/, od której wszyscy oczekują...... czego? A to już poczytajcie sami. Czyta się przecudnie. • Czytając, bawimy się świetnie perypetiami Gosławy Brzóski lekarki, ale i pragmatycznej hipochondryczki, żyjącej niby to współcześnie w dobie motoryzacji, komputerów i portali społ­eczn­ości­owyc­h.

Katarzyna Kołczewska - WBREW SOBIE • To wielowątkowa powieść o kobiecie, cenionym chirurgu, kobiecie przez 11 lat starającej się o dziecko i podporządkowującej egoistycznie, tym staraniom życie swoje i innych. To rzecz o kobiecie, która mając "wszystko", straciła prawie wszystko, gdyż zamykając się w swoim bólu /martwy płód i konieczność urodzenia go w 22 tygodniu ciąży/, bardzo ciężkim przecież bólu - nie zauważa innych wokół siebie. Jej egoizm, oschłość , arogancja,rzucenie się w wir pracy zawodowej a przede wszystkim przekonanie, że to jej wszystko się należy, powoduje, że traci męża, zaczyna popełniać błędy zawodowe, nie zauważa problemów matki i siostry zmagającej się z coraz bardziej postępującą niepełnosprawnością męża. Jednak następuje taki moment w życiu bohaterki,ze zaczyna dostrzegać rzeczywistość i ....... • Jest to powieść o wciągającej fabule, świetnych kreacjach bohaterów, niebanalnych dialogach, różnorodności wątków • Choć tomisko grubaśne - 760 stron - to czyta się prawie "jednym tchem" tę mocno psychologiczno-obyczajową powieść.