W tle powieści Tarnowskie Góry ze swoją atrakcją podziemnych tuneli, legendami i ciekawymi pobliskimi miejscowościami, z przede wszystkim, gdzieś w głuszy leśnej Sarnim Dworem, w którym "ląduje" rzucona przed ołtarzem bohaterka. • Autorka zastosowała narrację pierwszoosobową, więc to Matylda wiedzie nas po swych kryminalnych przypadkach, których jest sporo. • Dla mnie bohaterka jest dość denerwującą postacią, skupioną "na czubku swojego nosa", pakującą się w wieczne tarapaty i ciągle mieszającą się do policyjnego śledztwa. • Ale to wścibstwo bohaterki daje powieści wartką akcję i pewną dozę humoru. Czyta się dość dobrze tę komedię kryminalną.

Tematem powieści jest - zdrada małżeńska, po pięciu latach wspólnego życia. Przyczyna banalna : Ula, bohaterka powieści, pragnie nade wszystko dziecka, ale nadziei na to nie ma. Kobieta więc zajada stres, a mąż znajduje piękniejszą kochankę. • Ula wnosi o rozwód i przenosi się na wieś do zrujnowanego , odziedziczonego po ciotce domu. Wsparcia ze strony rodziny nie ma, mąż zreflektowawszy się, że źródło finansowe "odjechało", zaczyna bruździć. Ale od czego są przyjaciółki , takie jak Renata, która zawsze pospieszy z pomocą, a do tego jeszcze dobre sąsiedztwo, psiak - no i oczywiście przystojny, początkowo gburowaty, mężczyzna . • A w fabule : tajemnice z przeszłości, wątek sensacyjny, wyraziści bohaterowie i wartka akcja. • POLECAM tę pełną humoru i ciekawych dialogów powieść, o znaczących tytułach rozdziałów, pięknej przyjaźni, dobroci, poszanowaniu starszych i oczywiście miłości.

Fabułę powieści lepiej wyjaśnia oryginalny tytuł, który w tłumaczeniu brzmi :"O CZYM ZAPOMNIAŁA ALICJA ? • Bo główna bohaterka , po wypadku na siłowni, zapomniała 10 lat ze swego życia. Zastanawia się też - kim jest Gina, którą tak często wspomina jej rodzina. • POLECAM tę powieść, w której autorka ukazuje świat wewnętrzny Alice, powieść ciekawą, emocjonalną i refleksyjną, ukazującą wartości, które są w życiu najważniejsze, jak rodzina, przyjaźń i miłość.

To pierwsza, wydana w Polsce, powieść autorki, którą recenzenci porównują z Jojo Moyes i Jodi Picoult. • W fabule powieści skomplikowana historia rodzinna, którą poznajemy z punktu widzenia trzech bohaterek - matki i dwóch sióstr. • Siostry od prawie 30 lat są skonfliktowane i matka, chora na raka, w obliczu zbliżającej się śmierci, postanawia pogodzić córki. Audrey za wszelką cenę chce poznać tajemnicę konfliktu, którą Lily i Jess skrzętnie ukrywają. • Co stało się w pokoju, z którego jedna wyszła, ale druga tam nie mogła wejść? Dlaczego siostry się śmiertelnie na siebie obraziły, a ich ojciec popełnił samobójstwo? • Historia smutna, przygnębiająca, dramatyczna, pełna tajemnic, których nie udało się do tej pory rozwiązać poprzez zwykły upór. • POLECAM tę powieść o niespiesznej akcji, powieść o tym, że w życiu najważniejsza jest rodzina i czas z nią spędzony.

Nie wiem czy polecić tę powieść zaliczoną do literatury obyczajowej, romans. A to dlatego, że ma bardzo kiepskie recenzje. Jednak przyznaję, że przeczytałam tę powieść z przyjemnością. • Temat wydaje się dość banalny, zdarzający się w życiu: małżeństwo , które miało trwać aż po grób, początkowo szczęśliwe, bez zagrożeń, przyjemne, po latach stało się chorym związkiem. • Autorka w swej powieści zastosowała dość ciekawy chwyt fabularny , wiedzie nas jak przewodnik po uczuciach – od trochę szalonej, ślepej miłości i to jeszcze w różowych okularach, po powoli rozpadający się związek, spowodowany „zapracowaniem” się męża i w zasadzie nieobecnością go w pieleszach domowych, aż po rozpacz i żal, a potem swoisty bunt oraz podnoszenie się z kolan życia. • Tytuł powieści wskazuje, że choć łatwo możemy pogubić się w związku, to historia 40 – letniej Jaśminy, głównej bohaterki powieści , kobiety pełnej temperamentu, a po zdradzie i odrzuceniu zrozpaczonej,pokazuje, że w życiu może być jeszcze dobrze i szczęśliwie. • Ogromną pomoc, w odzyskaniu samej siebie, niesie bohaterce brat bliźniak, przyjaciółka i rodzice, trochę oryginalni, ale pełni empatii. • W recenzji Namezis / Lubimy czytać.pl/ przeczytałam na temat tej powieści bardzo ciekawy fragment, który pozwalam sobie /myślę, że autorka recenzji nie będzie miała mi tego za złe/ przytoczyć : „Autorka serwuje nam psychoanalizę człowieka – kobiety: kobiety – mężatki, kobiety – rozwódki, kobiety – singielki, a przy okazji kobiety – siostry, kobiety – córki, kobiety – sąsiadki. Co przeżywa, jak sobie z tym radzi” • Nic dodać, nic ująć – autorka recenzji trafiła w sedno, pięknie określając Jaśminę jako bohaterkę tej powieści: kobieta - człowiek. • Choć na początku napisałam, że nie wiem czy polecić tę powieść, to jednak POLECAM , wskazując na fabułę , że to powieść o przeżyciach po rozstaniu, o których autorka opowiada bardzo prawdziwie, ale czasem sarkastycznie i ironicznie. Ukazuje załamanie bohaterki i rozpacz, ogromny smutek i żal, ale w konsekwencji podnoszenie się ku odzyskiwania samej siebie i rozpoczynaniu wszystkiego na nowo, bo bardzo ważna jest radość z „odzyskanego” życia • Kreacja postaci, styl pełen ironii i prawd, konstrukcja oparta na relacjach międzyludzkich a nie na zwrotach akcji powoduje, że czyta się powieść szybko. • Trochę drażnią powtórzenia i dość dosadny język, ale moim zdaniem to niewielkie mankamenty powieści. Bo ta powieść jest „Szczera do bólu ( … ) i ta szczerość jest rozbrajająca” /z rec. LC/”