Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
diancia_91
Najnowsze recenzje
1 2 3 4 5
...
20
  • [awatar]
    diancia_91
    Bardzo fajna książka na lato. Przyjemna objazdowa wycieczka do Toskanii, pełna wina, miłości, zapachu włoskiego jedzenia i oliwy. Polecam!
  • [awatar]
    diancia_91
    Zacznę od tego, że książka czytając sam opis będzie przewidującą. Wiadomo jak się skończy. • Jednak to co się dzieje pomiędzy! Dla mnie rewelacja! • Te postacie są prawdziwe! • Laurie polubiłam i rozumiałam jej ból. Płakałam razem z nią. • Czy kobieta po 30stce może tak rozpaczać? Myślę, że każda, która odkryła zdradę swojego faceta/narzeczonego/męża powie, że tak. I ja również tak mówię! Ja również wyłam, po tym jak odkryłam zdradę. Ja również spotykałam się długo z facetem, może nie było to tak długo jak u Laurie i Dana ale jednak. Wiem co to za ból. Wiem również co to za ból, gdy to on pomimo tego co zrobił układa sobie życie, gdy to ona jest w ciąży. I gdy jesteś już po 30stce i wiesz, że jest już za późno. • No dobra, chyba za dużo tu prywaty ;) • Dla mnie jednak, ta historia jest prawdziwa, i prawdziwe są emocje. • A że kończy się jak w przewidywalnym romansie? Mi to nie przeszkadza. • Fajnie, jest czasem poczytać coś prawdziwego ze szczęśliwym zakończeniem. • I ja ją polecam! • Jasne jest parę niuansów, których można by się doczepić. Ale nie chcę i nie będę tego robić!
  • [awatar]
    diancia_91
    To nie jest typowy romans z happy endem. • To książka o akceptacji siebie, o wybaczaniu, o samotności. • O poczuciu własnej wartości, gdy nawet ojciec, który bardzo kocha swoją córkę potrafi w żartach dociąć tak by bolało. • To również opowieść która porusza takie tematy jak otyłość, niepełnosprawność, wiarę w Boga, samotność. • Polubiłam głównych bohaterów, może też dlatego, że i ja miałam/mam okres kiedy czuję się jak Beata. 30 letnia singielka z kompleksami. Podobno mówi się, że po 30stce kobieta zaczyna siebie lubić i doceniać. Niestety nie zawsze tak jest. • No i są cudowne psy! Mufka i Fiona, które pokochałam! • i może dlatego również przemówiła do mnie ta książka. Uwielbiam czworonogi i lubię spotykać je również w książkach. • Książkę jak najbardziej polecam!
  • [awatar]
    diancia_91
    Jeżeli lubicie romanse, jednak macie dość banalnych historii rodem z Greya zajrzycie do te książki. I przede wszystkim chociaż trochę wierzycie w moce nadprzyrodzone. Widzenie aury drugiej osoby, czucie drugie osoby czy też wiara w moc pełni księżyca. Podobno kamień księżycowy jest przeznaczony kobietom a ładuje się jej podczas pełni księżyca. W książce nie ma kamienia, jest jednak woda księżycowa. • Możecie się przerazić jej objętością ( i owszem momentami jest przydługawa a opisy są nic nie znaczące) jednak ja przeczytałam ją w 3 wieczory. • Historia 30letniej Natalii przemówiła do mnie (może dlatego, że sama ma 30stke?) To nie jest typowy romans, Natalia ma narzeczonego, ma pracę i teoretycznie ma wszystko co jest potrzebne w stabilnym dorosłym życiu. Jest jednak ale... • Jej wewnętrzny głos wciąż podpowiada jej, że to nie wszystko. Że czasem warto się odważyć. (Podobno kto nie ryzykuje, ten nie pije szampana i może rzeczywiście tak jest??) • Przypadkiem poznaje Filipa, który widzi aurę człowieka. Natalia i Filip czują że między nimi emanuje chemia miłości. Miłości pełnej i wzruszającej. Jednak czy dadzą sobie szansę? Czy Natalia odważy się na ten krok? • Jest jeszcze cudowna babcia i jej domek nad morzem. Morzem, które coraz bardziej przyciąga Natalię. Również Filip nie jest obojętny na urok wody. • Mnie sama historia wciągnęła i jestem nią zachwycona. • Zaraz po książce "Sekretna mowa kamieni" Chiary Parentii jest na drugim miejscu. • Historia ma coś w sobie i ja w tej historii zdecydowanie przepadłam.
  • [awatar]
    diancia_91
    Czy Wy tez tak czasem macie, że widzicie okładkę i chcecie przeczytać daną książkę? • Ja to miałam właśnie teraz. Okładka, na której jest tylko czekolada na gorącą z korzennymi przyprawami, mnie wprost przyciągnęła. • Miłość i przyjaźń, to główne motywy znajdujące się w tej książce, które wzajemnie się przeplatają. • Są tez i trudne tematy, jak maltretowania, przemoc, adopcja, dom dziecka. • Ta książka przyciąga. • Momentami miałam wrażenie, że jest troszkę przydługawa, ale wybaczam. • No i te zakończenie! Ja już chcę wiedzieć co będzie dalej! • Ta historia jeszcze się nie skończyła! • a ja chcę bardzo poznać jej zakończenie!
W trakcie czytania
Brak pozycji
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo