Strona domowa użytkownika

Zawiera informacje, galerię zdjęć, blog oraz wejście do zbiorów.
[awatar]
beatalipczynska3
Najnowsze recenzje
  • [awatar]
    beatalipczynska3
    Książka zasłużenie znalazła się na niemieckiej liście bestselerów - zważywszy, że jest debiutem autorki, należy przypuszczać, że stanie się ona naprawdę pierwszoligową pisarką. Wielu wybitnych później pisarzy, jak choćby Mario Puzo, zaczynało z niższego pułapu. Oczywiście u Schenkel są pewne niedoskonałości warsztatowe, ale powieść napisana niezwykle sprawnie i od strony narracyjnej (forma zeznań świadków) jak i obyczajowej. Znakomicie oddano klimat powojennej niemieckiej zabitej dechami dziury, gdzie wszyscy wiedzą, co się dzieje u sąsiadów, ale przymykają oko na moralne bagno: kazirodztwo, przemoc w rodzinie, doprowadzenie do samobójstwa polskiej niewolnicy. Dopóki rodzina, w której to wszystko się zdarza, chodzi regularnie do kościoła, nikt w nic nie wnika. Dopiero po wymordowaniu sześciu osób okazuje się, że rodziny nikt nie lubił, ale też nikt się nie wychylał. Powieść obrazuje, jak społeczność (od rozplotkowanej sklepikarki, poprzez złośliwych i zawistnych sąsiadów aż po zadowolonego z siebie i zadufanego księdza) kryje i sankcjonuje wieloletnie gwałty i ekstremalną przemoc. Pojawia się także - jak w prawie wszystkich znaczących dziełach literatury powojennych Niemiec - wątek rozliczeń z 2. wojną światową. Jedynym mankamentem jest może nadmierne skomprymowanie treści, przez co powieść czyta się jak publicystykę. Ale jest to naprawdę dobra literatura, a jednocześnie ciekawy eksperyment formalny.
Ostatnio ocenione
  • Na krawędzi ciemności
    Rankin, Ian
  • Zabójcza dyscyplina
    Olsson, Mats
  • Ciuciubabka
    Dahl, Arne
  • Dom na pustkowiu
    Schenkel, Andrea Maria
Nikt jeszcze nie obserwuje bloga tego czytelnika.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo