„Czarny Anioł” to opowieść o skomplikowanych losach, krętych ścieżkach życia i zawiłych meandrach kariery scenicznej niepodrabialnej piosenkarki, Ewy Demarczyk. Książka przybliża nam postać zupełnie odrębnej, osobnej artystki, która słynęła ze swej bezk­ompr­omis­owoś­ci. Autorki książki przedstawiają nam w miarę pełny obraz artystki, poczynając od początków w Piwnicy pod Baranami, poprzez triumfy na festiwalach piosenki krajowej (Opole, Sopot), po występy w renomowanych klubach (paryska Olympia, gdzie grali chociażby The Beatles, nowojorska Carnegie Hall) i zagraniczne trasy koncertowe, obejmujące kilka kontynentów. Skomplikowane losy Ewy Demarczyk są historią artystki, która w imię własnej sztuki nie idzie na żadne ustępstwa. W książce znajdziemy mnóstwo wypowiedzi na temat piosenkarki, sporo świetnych anegdot. I wyznań: „Nigdy nie lubiłam publicznie występować – przyznawała Ewa Demarczyk po latach. – Oczywiście oprócz momentów, kiedy śpiewam. Czuję wtedy, jak zaczynam panować nad widownią i jej uczuciami. To jedyny rodzaj władzy, jaki mi odpowiada”.

Narratorka powieści, której imienia nie poznajemy, wprowadza nas w historię kilku pokoleń kobiet ze swojej rodziny. Czytamy o wojennych, tułaczych losach prababki Stanisławy, o perypetiach babci Aby, i matki Marianny, której niezłomna walka o wolność Ukrainy została przy­piec­zęto­wana­ śmiercią. Panorama losów i historii owych kobiet wpisana jest w zmieniające się tło XX wiecznej Ukrainy, zaś miasto Lwów ze swoja przebogatą architekturą, staje się jednym z bohaterów powieści, którego uliczki i zabytki zostają z dużym znawstwem oddane w powieści. „Dom z witrażem” to opowieść o skomplikowanych mechanizmach historii, jej dziwnym zwrotom i kolejom. To książka o wchodzeniu w dorosłość, o próbie zdefiniowania własnej tożsamości na podstawie wspomnień i rodzinnych historii. To w końcu literatura o rodzącym się uczuciu i fascynacji, które połączy narratorkę książki z Mikołajem – dojrzałym mężczyzną, którego drogi w przeszłości przecięły się ze ścieżkami Marianny. To rzecz o wspólnej fascynacji sztuką i pragnieniu wolności.

Ostatnie dni ciepłej jesieni, połowa października 1926 roku w Zamościu. Rejent Lesman przynosi na komendę zakrwawioną rękawiczkę, która okaże się własnością Anny Wołkońskiej, uczennicy miejscowego gimnazjum. Czy dziewczyna zaginęła? Dlaczego? Co stało się z ciałem ofiary? Młody aspirant Zygmunt Maciejewski zaczyna swe pierwsze śledztwo, które ma przysporzyć mu uznanie i upragniony awans. Łatwa z pozoru sprawa przynosi kolejne trudności, a wyjaśnienie tajemniczego zaginięcia, wcale nie okazuje się tak oczywiste jak z początku mogło się zdawać. Półświatek Zamościa, rozmaite persona spod ciemnej gwiazdy, ciche lokaliki i odrapane speluny, śledztwo, które na prośbę komisarza ma zostać po cichu przeprowadzone i z miejsca zamknięte. Czarny kryminał Marcina Wrońskiego czyta się z przyjemnością, zaś kapitalnie oddane obyczajowe tło lat Międzywojnia znakomicie dopełnia obrazu całości.

Kolumbia, lato w pełni. Grupa Polaków wybranych do reklamy Coca-Coli bawi się w najlepsze: drinki, plaża i słońce w zenicie. Nagle okazuje się, że żadnego filmu z ich udziałem nie będzie, ich pobyt nie jest opłacony, a nieznani ludzie zaczynają więzić ich w hotelu. W tym samym czasie w Warszawie, z mostu Gdańskiego, zwisa ciało mężczyzny z rozprutym brzuchem, w którego dłoni znajduje się arachidowy orzeszek. Jakby tego było mało w innej części miasta pojawiają się kolejne zwłoki trzy­dzie­stok­ilku­letniego mężczyzny. Co łączy wymienione historie? Jak złożyć w całość wszystkie puzzle tej układanki? Komisarz Jakub Mortke prowadzi śledztwo, które odkryje przed nim mroki ludzkiej duszy i pełne od przemocy ulice Warszawy. Brawurowo poprowadzona akcja, świetnie napisany suspens, prawdziwa gratka dla wielbicieli gatunku, ale nie tylko. Wojciech Chmielarz potwierdza swoją literacką klasę.

Dwudziestoletni Józef Magnor wraca z wojny do rodzinnych Gliwic. Próbuje się jakoś odnaleźć w nowej rzeczywistości, a praca na kopalni staje się dla niego codziennym obowiązkiem, który jakoś łączy go ze światem żywych. Józef walczy z demonami przeszłości, próbując znaleźć dla nich uspr­awie­dliw­ieni­e. Pragnąc ładu i spokoju bierze sobie za żonę skromną i cichą dziewczynę, Valeskę Bielównę, by krótko po ślubie zakochać się w nastoletniej Caroline Ebersbach, wraz z którą odkryje namiętność i pożądanie. I jego historia potoczy się wyboistą ścieżką do tragicznego finału. Prawie stulecie potem, Nikodem Gemander, wzięty architekt, porzuca swoją żonę dla młodszej dziewczyny i podejmuje próbę ułożenia sobie życia od nowa. Jak potoczą się jego losy w obliczu niespodziewanej choroby matki jego córki, Weroniki? Bogata, wielowątkowa, niek­onwe­ncjo­naln­a fabuła, która rozwija się logiką sennej mary, wciąga nas od pierwszych stron swym hipnotycznym rytmem. Twardoch poszukuje „tajemnych, ciemnych pasm pod powierzchnią rzeczywistości”. Kolejne wątki i epizody rozwijają się i powracają jak frazy repetytywnej muzyki. Twardoch proponuje nam oryginalną sagę rodzinną o Górnym Śląsku, który jawi się jako miejsce pełne dramatów, poddane okrutnej prawdzie dziejów. Do bólu przesiąknięte nerwem życia i śmierci. Nie wolno nam zapomnieć, że „Wszystko co żyje, jest tylko pulsowaniem ziemi”. W niej się wszystko zaczyna i w niej się wszystko kończy.