Polska odwraca oczy

Autor:
Justyna Kopińska
Lektor:
Krystyna Czubówna
Wydawcy:
Świat Książki Wydawnictwo (2016-2023)
Legimi (2016-2019)
Wydane w seriach:
Reportaż
Autotagi:
audiobooki
druk
książki
literatura faktu, eseje, publicystyka
MP3
Więcej informacji...
4.5 (33 głosy)

Nowa książka najczęściej nagradzanej dziennikarki 2015 roku.

Zbiór reportaży Justyny Kopińskiej „Polska odwraca oczy” to opowieści o najważniejszych niewyjaśnionych sprawach ostatnich lat.

– Zawsze chciałam być policjantką śledczą – mówi Kopińska. – Odkrywać ukryte sprawy dotyczące przemocy dotykającej bezbronnych ludzi. Dziś robię to przez dziennikarstwo.

W książce m.in. reportaż o dręczonych pacjentach szpitala psychiatrycznego w Starogardzie Gdańskim („Oddział chorych ze strachu”) i tuszowaniu najtrudniejszych spraw o zabójstwo („Ten trup się nie liczy”) oraz nigdy niepublikowane teksty, które powstały specjalnie na potrzeby tego zbioru. Z reportaży Kopińskiej wyłania się obraz nieskutecznego wymiaru sprawiedliwości i ludzi pozostawionych z poczuciem krzywdy. Po publikacji jej tekstów przestępcy trafiali do więzienia, a w prawie wprowadzano zmiany dotyczące bezpieczeństwa w instytucjach zamkniętych.

Justyna Kopińska – dziennikarka, socjolożka. W 2015 roku ukazała się jej książka „Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie” – opis śledztwa w sprawie zaginięcia Mateusza Domaradzkiego i przemocy w ośrodku Sióstr Boromeuszek w Zabrzu. Doświadczenie międzynarodowe zdobywała w Stanach Zjednoczonych i Afryce Środkowej. Obecnie pracuje jako reporterka „Dużego Formatu” – magazynu „Gazety Wyborczej”. Jest laureatką nagrody dziennikarskiej Amnesty International, dwukrotną finalistką Nagrody im. Teresy Torańskiej w kategorii „Najlepszy materiał dziennikarski roku” i finalistką Grand Press oraz Mediatorów w kategorii „Najbardziej znane publikacje”. W 2014 roku otrzymała wyróżnienie im. Andrzeja Woyciechowskiego.

Więcej...
Wypożycz w bibliotece pedagogicznej
Dostęp online
Brak zasobów elektronicznych
dla wybranego dzieła.
Dodaj link
Recenzje
  • "Polska odwraca oczy" Justyny Kopińskiej obnaża największy grzech naszego społeczeństwa jakim jest obojętność wobec cierpienia innych, omijanie wzrokiem krzywdy, znieczulica, która pozwala ignorować ból. Czy naprawdę nie widzimy tego zła i cierpienia, które nas otacza? Czy nie chcemy go zobaczyć, odwracając wzrok? • Chciałoby się rzec, a to Polska właśnie, ale taki polski non- fiction mnie przeraża. Justyna Kopińska obnaża wszystkie nasze bolączki, zawiść, brak empatii i wrażliwości. Dziennikarka pokazuje w swoich reportażach zło ukryte głęboko za murami, w miejscach w których w ogóle nie powinno mieć miejsca. To tragedie na które jest społeczne przyzwolenie. Nawet jak ujrzą światło dzienne to jeśli nie odwracamy oczu, spoglądamy na nie w milczeniu i z obojętnością. Patrzymy, ale nie widzimy. • To co boli najbardziej, że dramaty opisywane przez Justynę Kopińską rozgrywają się najczęściej w instytucjach, które za zadanie mają chronić obywateli i dbać o ich bezpieczeństwo. Jednostka w obliczu tej bezdusznej machiny władzy jest najczęściej bezsilna i osamotniona. • Kopińska pisząc swoje historie zachowuje dziennikarski obiektywizm, ale mimo dystansu, wręcz reporterskiego chłodu każdy z reportaży wywołuje ogromne emocje, najczęściej oburzenie i uczucie bezradności wobec biurokracji i systemu. • "Polska odwraca oczy" nie ma za zadanie zaskakiwać, tym bardziej szokować. Te reportaże wręcz krzyczą abyśmy otworzyli oczy na otaczające nas zewsząd absurdy i patologie. Te historie zmuszają do zadania sobie pytania, dlaczego pozwalamy, by te tragedie w ogóle miały miejsce. Otwórzmy oczy i nie bądźmy obojętni. • Marta Ciulis- Pyznar
    +2 wyrafinowana
  • Zebrane reportaże otwierają oczy na tematy społeczne i związane z funkcjonowaniem instytucji publicznych, które przyzwalały i ignorowały patologie istniejące w naszym państwie. • Mnie najbardziej zaskoczyła historia samobójczej śmierci Warszawskiego małżeństwa: "Nieśmiertelność chrabąszczy". Opowiedziana z drugiej ręki, wzbudza we mnie spore wątpliwości czy wydarzenia dla natężenia większego efektu nie są naciągane.Jednak każdy niech oceni sam.
  • Świetne reportaże, aczkolwiek dość przygnębiające - "w jakim kraju my żyjemy" ....
  • Zdecydowanie najlepszy reportaż jaki przeczytałem w 2018. Ciężko uwierzyć, że takie rzeczy dalej się dzieją w naszym państwie i tym społeczeństwie. Naprawdę mocna lektura, a reportaży przeczytałem nieprzebrane ilości, więc można zaufać mojej opinii.
1 2
Dyskusje

Brak wątków

Przejdź do forum
lubieksiazki
Opis
Autor:Justyna Kopińska
Lektor:Krystyna Czubówna
Wydawcy:Świat Książki Wydawnictwo (2016-2023) Legimi (2016-2019)
Serie wydawnicze:Reportaż
ISBN:978-83-8031-472-6 978-83-8031-520-4 978-83-8031-593-8 978-83-8031-595-2 978-83-8031-630-0 978-83-8031-800-7 978-83-813-9350-8 978-83-813-9496-3 978-83-3-8031-472-6
Autotagi:audiobooki beletrystyka CD dokumenty elektroniczne druk e-booki elementy biograficzne epika historia książki literatura literatura faktu literatura faktu, eseje, publicystyka literatura piękna literatura stosowana MP3 nagrania proza sprawozdania zasoby elektroniczne
Powyżej zostały przedstawione dane zebrane automatycznie z treści 38 rekordów bibliograficznych, pochodzących
z bibliotek lub od wydawców. Nie należy ich traktować jako opisu jednego konkretnego wydania lub przedmiotu.
Okładki
Kliknij na okładkę żeby zobaczyć powiększenie lub dodać ją na regał.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo