• „Dobra siostra” to książka w ciut bardziej psychologicznym klimacie niż „Teściowa”. Nie mamy tutaj morderstwa i zagadki do rozwiązania, ale narracje dwóch sióstr bliźniaczek. Fern i Rose to obecnie dorosłe kobiety, które od zawsze starały trzymać się razem. Rose to spełniona mężatka, która idealnie pokierowała swoim życiem tak, by znaleźć się dokładnie tam gdzie chciała, mimo trudnego dzieciństwa o którym wspomina często w swoich zapiskach. Fern pamięta zdarzenia z przeszłości inaczej niż jej siostra, co może być spowodowane jej spektrum autystycznym (choć tego możemy domyślać się jedynie po objawach opisanych w książce). Obecnie Fern pracuje jako bibliotekarka i zmaga się z codziennymi problemami jakich doświadcza wykonując nawet najprostsze czynności takie jak kontakty ze wspó­łpra­cown­ikam­i, zakupy czy wyjścia firmowe. Jej życie udaje się trzymać w ryzach jedynie dzięki stałej opiece Rose z którą łączą ją nie tylko silne więzi siostrzane, ale też tajemnica sprzed lat kiedy zginął ich przyjaciel. W każdym rozdziale dowiadujemy się coraz więcej o relacji bliźniaczek, która im dłużej trwa, tym bardziej staje się toksyczna. 7/10 • Ps. Mimo, że „Dobra Siostra” trzymała mnie mniej w napięciu niż „Teściowa” to uwielbiam tu wątek życia Fern, poznania Wally’ego i jej pracy w bibliotece 😊
  • Całkiem dobra ksiązka, czyta się lekko i z zain­tere­sowa­niem­
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo