• Ta książka była całkiem poprawna. Taka do przeczytania na szybko gdzieś pomiędzy bardziej wymagającymi pozycjami. Oczywiście w takich domestic thrillerach nie unikniemy kilku naciągniętych sytuacji czy lekkiego braku realizmu, ale ogólnie, nie było też tu nic, co zbytnio irytowałoby mnie podczas lektury. Historia wciąga, szczególnie, że jest prowadzona z dwóch perspektyw. Podobało mi się też zakończenie, więc bez zbędnych wywodów zostawiam poniżej opis fabuły : ) 7/10 • „Noc, kiedy umarła” to historia prowadzona z perspektywy dwóch przyjaciółek, z których jedna w dniu swojego ślubu postanawia rzucić się z nadmorskiego klifu. W kolejnych rozdziałach poznajemy ich przeszłość i historie znajomości obu kobiet, oraz to, co dzieje się po nocnym incydencie, kiedy to zastępy nurków poszukują zaginionego w morzu ciała panny młodej. Kto tak naprawdę zna prawdę o tym co się stało? Zakochany do szaleństwa mąż? Surowy ojciec? A może najlepsza przyjaciółka, która zdaje być stróżem największych sekretów Evie.
  • Bardzo mnie wciągnęła, polecam.
  • Dość ciekawa,ale od pewnego momentu przewidywalna...
  • Nieco słabsza niż inne książki tej autorki. I w jakimś stopniu można się domyślić od razu, o co chodzi. Ale czyta się dość dobrze
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo