• Dobrze się czyta, ale fabuła nie powala :)
  • No nawet przyjemnie się czyta, choć z reguły nie lubię tak wydumanych wątków. Totalna fikcja połączona z fantastyką i historią, a także wątki z naszego obecnego "świata" w jednej powieści dała dość ciekawy efekt. Mnie się książka podobała i polecam. Zaskakująco skłania też do refleksji nad ludzkością, wyborami człowieka, możliwych rozwiązaniach. No, ciekawe.
  • No nie podobało mi się... Niby Mróz, niby jakaś akcja, niby jakaś fabuła ale to zdecydowanie nie moje klimaty... Kryminały tego autora są zdecydowanie ciekawsze niż książki SF.
  • Chyba najgorsza książka Remigiusza Mroza jaką do tej pory przeczytałam. Fakt, jest to coś innego od znanych serii kryminalnych, jednak fabuła to jakaś pomyłka. Doczytałam do końca tylko dlatego, że liczyłam na jakąś poprawę, rozwój sytuacji. Zamiast tego dostałam pogmatwaną i nie do końca przemyślaną treść.
  • Przyznam szczerze że to pierwsza książka (oby ostatnia) Mroza której czytanie nie sprawiło mi przyjemności. Słaba fabuła, niski poziom "akcji". Czekałem na te książkę długo. Stracony czas oczekiwania.
  • Takiego gniota to dawno nie czytałam. Autor odleciał totalnie
  • Właśnie skończyłem czytać i muszę powiedzieć, że treść książki nie powaliła z nóg. Miałem odczucie, że była pisana z musu. Wiele poruszanych wątków z przestrzeni linii czasowych było wątpliwych i rozpraszało skupienie czytania nad główna treścią. Treść książki nie wciągała na zabój i szczerze przynudzala. Zdecydowanie lepsza i podobnej treści była Echo z otchłani, która przeczytałem pierwsza i druga część jednym tchem. Generalnie nudna książka a treść to masz masz.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo