• Świetny kryminał, jak poprzednia część. Zaskakujące wątki, dobrze opisany proces docierania do prawdy przez śledczych. Do tego wątki obyczajowe, nadające głębi bohaterom. Bardzo dobra książka.
  • Kolejna dobra książka. Jest to druga część o Olivii i Tomasie, jednych z głównych bohaterów. Czyta się rewelacyjnie!! Zakończenie znowu zaskakujące. Polecam
  • Czwórka wspaniałych. Czwórka przyjaciół, znajomych, wspó­łpra­cown­ików­- Olivia, Mette, Tom i Abbas. Olivia,absolwentka szkoły policyjnej staje na życiowym zakręcie. Dziewczyna, gdy odkrywa swoje prawdziwe pochodzenie, i prawdę o tragedii, która dotknęły jej biologicznych rodziców, to postanawia zmienić nazwisko, by bardziej utożsamić się ze swoją zamordowaną matką. Kobieta na ostrzu noża także stawia swoją pracę zawodową, w policji. Rozważa studiowanie historii sztuki i zaczęcie nowego etapu, z dala od zabójstw, zdrad i notorycznego stresu. Jej decyzja może ulec zmianie, gdy zostaje zamordowany Bengt Shlman, ojciec nastolatki, która mieszka w sąsiedztwie domu rodzinnego Olivii. Matka adopcyjna bohaterki była opiekunką zrozpaczonej dziewczyny. Początkowo wydaje się policji, że Bengt popełnił samobójstwo, poprzez powieszenie. Mette zleca sekcje. Wychodzi na jaw, że to było zabójstwo. Mette zaczyna śledztwo, kto by chciał skrzywdzić denata. Poszlaki prowadzą do pracy denata i afery zaginięcia sporej dawki narkotyków, skonfiskowanej przez służby celne... Natomiast w tym samym czasie Tom Stilton przestaje być bezdomnym i wynajmuje kajutę na barce. I już ma odpocząć, zastanowić się nad życiem, gdy przychodzi do niego Abbas el Fassi i pyta się przyjaciela czy pojedzie z nim do Masylii. Oczywiście w typie pilnym. Mężczyźni udają się do Marsylii, by wyjaśnić brutalne zamordowanie kobiety, która pracowała kiedyś w cyrku i była "tarczą" dla rzucającego nożami.... Jak widzicie fabuła jest wielowątkowa. Czwórkę głównych bohaterów czytelnicy mogą już znać. Występują oni w pierwszej powieści, autorstwa małżeństwa Rolf i Cilli Börjlind- "Przypływ". Jeśli nie znacie "Przypływu", to nie martwcie się, gdyż większość wątków zostało pozamykanych. W "Trzecim głosie" autorka za pomocą retrospekcji, licznych przemyśleń, refleksji bohaterów naświetla ich przeszłość. Wielką zaletą tego kryminału są motywy, ale i sposób rozwiązania zagadkowych zbrodni. Jak zwykle, to bywa sprawy w zgrabny sposób przeplatają się ze sobą. A tym samym tworzą skomplikowaną sieć wzajemnych powiązań i zależności. Także charakterystyka, osobowość, przeszłość, ale i niesprecyzowane plany na przyszłość bohaterów zachwycają mnie jako czytelniczkę. Bardzo cenię różnorodność postaci. Nie lubię, gdy kontakty, które łączą bohaterów są nijakie i mdłe. Autorzy oszczędzili mi nudy. Widać, że potrafią przenieść talent, ale i wieloletnie doświadczenie w kreowaniu ciekawych fabuł (dawniej w postaci scenariuszy filmowych) na grunt literatury kryminalnej. Za tym stwierdzeniem niech świadczy fakt, iż liczne dialogi, opisy są bardzo realistycznie przestawione i mogę sobie je wyobrazić w życiu realnym Także moją tezę poprę samą postawą Olivii, Mette, Toma oraz Abbasa. "Trzeci głos" jest bardzo dobrym, skrojonym w detalach kryminałem. Liczę na kolejną, fascynującą kontynuacje. Ciekawi mnie, cóż pisarze mogą wymyślić.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo