• Ilona Felicjańska to znana polska modelka, gwiazda światowych pokazów mody, pozowała u najs­łynn­iejs­zych­ światowych projektantów. Założycielka fundacji, prywatnie matka i żona. Gdy w mediach ukazała się sensacyjna informacja o wypadku znanej modelki pod wpływem alkoholu, wokół jej osoby rozpętała się medialna burza. Wyszło na jaw, że modelka jest od kilku lat alkoholiczką. Gdy przyznała się do uzależnienia, media zaczęły się o niej rozpisywać a wielu znajomych i bliskich jej osób odwróciło się od niej. • Książka "Cała prawda o..." to wywiad - rzeka, przeprowadzony przez dziennikarkę Anetę Pondo. To zapis niezwykle szczerych rozmów na przestrzeni kilku miesięcy. Pani Ilona opowiada o swoim niełatwym dzieciństwie, o tym jak z szarej myszki stała się z dnia na dzień światową modelką. O jej trudnym, nieszczęśliwym małżeństwie i o nałogu w który popadała coraz bardziej. O tym jak przyznanie się do uzależnienia może zrujnować życie i jak łatwo można znaleźć się na dnie. Ta książka to podsumowanie dotychczasowego życia pani Ilony. • Książkę czytałam z zapartym tchem. Ujęła mnie od początku szczerością z jaką Ilona Felicjańska opowiadała o osobistych przeżyciach. Momentami wzruszała, momentami szokowała. Zmuszała również do refleksji jak trudne jest bycie sławnym i dokąd może ono zaprowadzić. Dowiedziałam się również wiele o walce z alkoholizmem, jak trudna jest to do pokonania choroba i że wiąże się z odrzuceniem wielu bliskich osób. Z pewnością ta książka jednych poruszy a dla innych będzie obiektem do kolejnej krytyki pod adresem pani Ilony. Ja jestem pod wrażeniem odwagi i szczerości modelki. Po lekturze tej książki mam dużo zrozumienia dla problemu tej pani i życzę jej jak najlepiej, przede wszystkim życia w trzeźwości.
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo