• Dałem siedem gwiazdek. W rankingu" L.C." Aż siedem. Powodów tak, jakby nie patrzeć, wysokiej oceny jest co najmniej kilka. Czy "7", tego nie wiem, ale wiele to na pewno. Po pierwsze "primo": przeczytałem całość bez zbędnych opóźnień i ociągania się. • Po drugie "primo: dowiedziałem się wielu rzeczy o chorobie Parkinsona. Po trzecie, "primo", informacje te, uzyskane od osoby zmagającej się z nią maja zupełnie bezcenną wartość, inną niż najlepsze nawet opisy które znaleźć można w Internetach. • Na koniec tych "primo": poznałem M.J.Fox'a i muszę powiedzieć, że zaimponował mię. Absolutnie. • Nie wypisałem wszystkich powodów dla których uważam, że watro przeczytać "Nie ma jak przyszłość". Jeszcze kilka mógłbym podać, ale to już niech każdy sobie poszuka. • Sam. No. Raczej.
  • Jeśli macie ochotę w tym samym momencie wzruszyć się i uśmiechnąć, a zaraz potem popaść w zadumę i docenić to co się ma, a przy tym poznać historię Michaela J.Foxa to "Nie ma jak przyszłość" jest dla Was.MKW
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo