• Ivy ma wszystko, o czym może zamarzyć nastolatka - urodę, talent, oddanych przyjaciół i przystojnego chłopaka, Tristana, który chce spędzić z nią resztę życia. Jednak wizja świetlanej przyszłości znika, gdy ukochany ginie w tragicznym wypadku samochodowym. Rozpacz po stracie bliskiej osoby to nie jedyny problem, z jakim będzie sobie musiała poradzić załamana dziewczyna - jej życiu zagraża śmiertelne nieb­ezpi­ecze­ństw­o. Nie jest jednak sama ze swoimi problemami - nad jej losem czuwa bowiem anioł-stróż..
    +2 trafna
  • Z początku za nic w świecie nie zrozumiałam, o co chodzi w tej książce. Stopniowo zaczynałam ją lubić, wciągać się w fabułę, śledzić treść wygłodniałymi oczyma, by potem nie móc się od niej oderwać. Wybrałam ją w zasadzie ze względu na tytuł - sądziłam, że będzie coś, co ostatnio mnie niesamowicie kręci - anioły, demony, coś w tym stylu. Jakież było moje zdziwienie, gdy okazało się to bujdą. Aniołów jako takich nie ma, jednak nie zawiodłam się. Powieść krótka, przyjemnie napisana, spełnia wymagania spragnionych romansu i drobnej intrygi kobiet - nastolatek, dorosłych, żon, matek, dziewczyn, sióstr etc. Historia momentami śmieszna, wzruszająca i zastanawiająca. Na pewno sięgnę po drugą część.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo