• Druga książka z serii o losach młodej policjantki, która ma dość niek­onwe­ncjo­naln­e i nie zawsze zgodne z prawem sposoby prowadzenia śledztwa. Tym razem zostaje poproszona o pomoc w rozwiązaniu zagadki z przed 4 lat, kiedy to został uprowadzony 8-letni Darijo. Po tym czasie znaleziono zwłoki chłopca, które dają nowe spojrzenie na tę sprawę. I okazuje się, że nie wszystko było takie, jak się wydawało przed laty... • Nowa sytuacja również zaskakuje policjantów - zwłaszcza gdy okazuje się, że matka chłopca, która była sprzątaczką, jest teraz panią domu. • Jakie tajemnice skrywają rodzice chłopca? Co ukrywają świadkowie? Jak zginął chłopiec i czy rzeczywiście został porwany? • Wzruszająca, smutna i jednocześnie wciągająca historia, która zaskakuje swoim zakończeniem. Zdecydowanie polecam!
  • Kontynuacja "Wioski morderców". Wciągnęło mnie bez reszty i opamiętania. Świetni bohaterowie i wartka akcja.
  • Książka ciekawa od samego początku.Wciąga
  • Powieść lepsza niż pierwsza książka tej autorki. Wciągająca fabuła, napięcie i niepewność do ostatnich stron. Zakończenie może trochę rozczarowujące, ale ogólnie książka całkiem przyzwoita.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo