• Zerowy :) tom Serii "Natalii 5" • Historia opowiada o życiu ojca Natalii - Jarosławie Sucharskim. Tym razem historia nie porwała mnie od początku. Nawet trochę mnie nudziła, ale dałam jej szanse i potem się rozkreciła. • Bardzo zabawna historia. Akcja rozgrywa się w latach komunistycznych, więc trochę sentymentalna ;) • Autorka urodziła się w 1988 więc raczej nie pamięta tamtych czasów, natomiast bardzo dokładnie jest wszystko opisane.
  • Polecam, lekka, miła i przyjemna tak jak cała seria o siostrach Sucharskich.
  • To prequel serii o siostrach Nataliach Sucharskich w liczbie 5 , bohaterkach takich powieści jak : "Natalii 5", "Drugi przekręt Natalii", "Do trzech razy Natalie". A bohaterem tej powieści jest ich ojciec Jarosław Sucharski - kłamca, bigamista, sprawnie poruszający się po czarnym rynku, w wyniku czego dochodzi do ogromnego majątku. Tym razem nie jest to powieść kryminalna, choć świat Jarosława jest ponury , czarny. • Autorka rozwiązuje zagadkę , dlaczego ich ojciec został bigamistą, dlaczego każdej z córek nadaje imię Natalia, dlaczego tak sprytnie lawiruje między kolejnymi kobietami swego życia i to tak umiejętnie, że nie wiedziały o sobie, a Jarosław był dumną "głową" aż pięciu rodzin.Jednak ten świat uczuciowy nie był dla niego zbyt słodki. Partnerka i kolejne żony jawią się jako niezłe harpie, zołzy i to bardzo roszczeniowe . Tylko współczuć biednemu Jarosławowi, mężczyźnie przystojnemu, ale nieumiejącemu niestety spełnić oczekiwań swych partnerek, zbyt racjonalnie podchodzącemu do emocji. Aż dziw, że nie wpadł w swym matactwie przez dziesiątki lat • Jak już wspomniałam świat, po którym porusza się Jarosław jest ponury i nadzorowany przez oficera służb bezpieczeństwa Kazimierza Kozibrody. Jest to świat fałszerzy obrazów, handlarzy złotem i obrazami, swymi mackami rozciągający się od Rosji, poprzez Polskę do Londynu i banków szwajcarskich. • POLECAM tę powieść o nim i dzieciństwie córek jednego ojca , które jako siostry poznały się, poproszone na odczytanie testamentu po jego śmierci.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo