• Autor na pewno ma lekką rękę do pisania. Sympatyczna opowieść, o kapitalizmie, rodzinie, życiu. Problemach, traumach. Pieniądzach. Dzieciństwie. O trudach dostosowania się młodych dorosłych do świata i jego systemu. Myślę, że naprawdę wielu Polaków by się odnalazło w tej historii. Warta przeczytania.
  • Polecam Do refleksji
  • Książkę "wciągnąłem" w jeden dzień (i noc), pochłonęła mnie całkowicie. Jak chyba każdy trzy­dzie­stol­atek­ odnalazłem się w tej historii, swoich wspomnieniach, najntinsowym dzieciństwie, choć wyglądało ono zupełnie inaczej. Czyta się świetnie, dużo smutnych refleksji przychodzi w trakcie i po lekturze. PRZECZYTAĆ KONIECZNIE.
  • Niec­hron­olog­iczn­ie opisuje historię kilku członków rodziny, wskazując skąd biorą się ich wady czy wręcz patologiczne cechy. Sprawnie napisane, dobrze się czyta. Irytuje jednak stereotypowość tych cech i zachowań, która chyba jest środkiem wskazania jak bardzo nas wszystkich to dotyczy. Wszystko zmierza do wykazania, że pogoń za pieniądzem nikomu i w żadnym sensie nie wychodzi na dobre.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo