• Ciekawa. Trzymająca w napięciu do samego końca. Zaskakująca w wielu miejscach. Polecam
  • "Szmaciana lalka" to thriller, który po ostatniej scenie zostawia czytelnika w poczuciu bezradności i szoku. Historia w niej zawarta to wielowątkowa, skomplikowana motanina zdarzeń, w wyniku których giną z pozoru przypadkowi ludzie. • Daniel Cole w tej powieści stworzył niesamowity klimat, który nie odpuszczał aż do ostatniej strony. Akcja rozpoczyna się makabrycznym morderstwem. Sześć zmarłych osób, których części zostały zszyte na wzór szmacianej lalki. Detektyw William Fawkes zostanie wystawiony na życiową próbę. Czy poradzi sobie z demonami, które zostaną odkopane w trakcie żmudnego śledztwa? Czy wraz z byłą partnerką, detektyw Emily Baxter, uda im się zapobiec tragedii kolejnych pięciu osób, które morderca wymienił w liście? Aby się tego dowiedzieć, koniecznie musicie przeczytać tę książkę! Cole skonstruował wieloaspektową fabułę, na którą składają się punkty widzenia różnych bohaterów. Poznajemy działania głównego bohatera Wolfa, nowego współpracownika Edmundsa oraz wspomnianej już Baxter. Każdy stara się rozwiązać tę niewyobrażalnie trudną sprawę, jednak kiedy powoli docieramy do prawdy, ta zdecydowanie będzie dla nas zaskakująca. To moje pierwsze spotkanie z Danielem Cole, ale nie ostatnie. Z wielką przyjemnością zabieram się za lekturę drugiego tomu tej serii, czyli "Przynęta", której recenzję przeczytacie wkrótce. Autor ma dar do wprowadzania czytelnika w nastrój niepokoju, lęku i lekkiego dreszczyku emocji, gdy zbliżamy się do daty kolejnego zabójstwa. Retrospekcje, wspomnienia i niezbyt chlubna przeszłość, to wszystko dodaje smaku całej historii i rozbudowuje fabułę o kolejne wątki, motywy i spekulacje. Plątanina zdarzeń, w której na końcu wszystko się wyjaśnia, zabieg trudny do wykonania i ciężki w odbiorze, ale przy odpowiedniej dawce skupienia książkę pochłania się w niesamowicie szybkim tempie. To trzeba po prostu przeczytać! • Cole, jeśli mogę to tak ująć, w pewnym sensie gra nam na nosie, dlatego, że kiedy wydaje nam się, że znamy dalsze losy bohaterów, przewidujemy następne wydarzenia, okazuje się, że wcale tak łatwo nie jest. Lubię tego typu powieści. Sprawiają, że nie można się od nich oderwać, a sama lektura jest czystą przyjemnością. Chcę więcej takich niesamowitych historii!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo