• Książka stanowi naprawdę interesujący zbiór dobrze prze­prow­adzo­nych­ wywiadów z ludźmi o wykształceniu adekwatnym do omawianego z nimi zagadnienia. Przeplatają się one z równie interesującymi (choć trącącymi nadprzeciętną arogancją) luźnymi obserwacjami autora na tat zmieniającej się na bieżąco rzeczywistości z początkowego okresu pandemii COVID-19. Obserwacje osobiste autora mają charakter mocno opiniotwórczy, cieszę się zatem, że zupełnie odmienny styl wypowiedzi prezentowali rozmówcy dziennikarza (ci wypowiadali się w sposób rzeczowy, oparty na argumentach mających swoje osadzenie w wiarygodnych danych, zachowując przy tym szacunek dla rozmówcy i osób z potencjalnie odmiennymi poglądami). Wywiady nie uderzają w nikogo dla samego obśmiania, nikt się nie okopuje na swoich pozycjach. Szeroki przegląd problemów, jakie trawią dzisiejszy świat, a które niejako przy okazji na światło dzienne wydobyła pandemiczna rzeczywistość, stanowi bardzo ciekawe i pożyteczne zestawienie informacji, może być również źródłem inspiracji dla pogłębionych refleksji własnych. Książkę polecam.
  • Tomasz Michniewicz świetnie diagnozuje choroby naszego świata, warto poczytać jego refleksje, nie dają łatwych odpowiedzi, ale powodują, że zaczynamy zdrowo wątpić w teorie spiskowe.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo