• Wiek +4 • Książka Tomasza Małkowskiego zwraca uwagę i intryguje. Na okładce czytelnicy widzą uśmiechniętego chłopca, w ciemnych okularach i letnim stroju, który trzyma się poręczy, a obok tytuł „O Kamilu, który patrzy rękami”. Zaintrygowana takim zestawieniem postanowiłam wypożyczyć książkę. • Publikacja składa się z dwudziestu krótkich rozdziałów o interesujących tytułach np. „Ciocia wie lepiej”, „Słonie i osy”, czy „Ela karuzela”. Jest to opowieść o rodzinie, w skład której wchodzi mama, tata, 6-letnia Zuzia, 5-letni Kamil zwany „Milkiem” oraz pies Lupi. Rodzice są zaangażowani w wychowanie dzieci, otaczają ich miłością, wspólnie spędzają czas. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie to, że Kamil jest niewidomy. • [Spoiler] Książka Tomasza Małkowskiego jest obowiązkową lekturą przede wszystkim dla dorosłych, którzy na jej podstawie mogą porozmawiać z dziećmi o osobach niewidomych i ich sytuacji w codziennym życiu. Porusza ważne tematy, problemy i zjawiska społeczne, które warto poznać. Niestety przedstawia smutną prawdę o postawach wielu dorosłych i ich bezradności wobec osób niewidomych. Jednocześnie prezentuje wzorce zachowań, uczy tolerancji, pokazuje, że mimo niep­ełno­spra­wnoś­ci można realizować pasje i marzenia. Zastosowanie dużej czcionki zachęca dzieci do samodzielnego czytania, a humorystyczne ilustracje Joanny Rusinek dobrze korespondują z opisywanymi wydarzeniami. • Paulina Knapik • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo