• „I wtem "BANGARANG!" ktoś wrzasnął z obłoków. • Dzieciarnia w mig głowy zadarła ku górze, • Gdzie ze swym orszakiem wyłonił się z mroku • Mikołaj na wielkiej, harleyowej chmurze.” • O Autorze (źródło - okładka książki): • Jakub Ćwiek – bestsellerowy pisarz młodego pokolenia, ma już na swoim koncie kilkanaście książek. Znany jest z zamiłowania do klasycznego rocka oraz popkultury, a także komiksów – które popularyzuje na polskim rynku. • Żyje w Drodze – spędza w podróży ponad wie trzecie roku. Wymyślił oraz zrealizował Rock&Read Festival, największą w kraju trasę promującą czytelnictwo. W 2013 roku w ramach R&R wziął udział w 41 spotkaniach z czytelnikami w ciągu czterech dni. • Teksty Jakuba Ćwieka doczekały się adaptacji teatralnych, LARP-owych, teledysków, komiksu, gry karcianej, dwóch filmów krót­kome­traż­owyc­h oraz linii odzieżowej. Prace nad filmem pełnometrażowym już rozpoczęte! • Pierwszy tom – „Chłopcy” – bardzo mi się spodobał. Nie mogłem doczekać się, aż sięgnę po drugą część. Czy było warto? • BANGARANG! • Lekki i prosty język, oryginalny pomysł, który został świetnie wykonany, opisy dające możliwość dokładnego wyobrażenia sobie danej sytuacji, humor towarzyszący nam od pierwszej strony, krew, która leje się wszędzie, trzymająca w napięciu akcja... To wszystko znajduje się w tej krótkiej książce. Utwór podzielony jest na opowiadania ułożone chronologicznie, które tworzą spójną całość. • Opis (źródło - okładka): • WRÓCILI! • Dzwoneczek i jej banda wyrośniętych, wiecznie niedojrzałych Chłopców po raz kolejny pokazują, że nie da się oddzielić dobrej zabawy od solidnych kłopotów. I nieważne, czy to klubowy Zjazd, motocyklowa wycieczka do pobliskiego miasta czy pozornie leniwe popołudnie w opuszczonym Lunaparku – każdy dzień to nowa przygoda, a na końcu czai się ta największa. I najbardziej przerażająca. ŚMIERĆ... • Droga znowu wzywa, nie ma odwrotu ani chwili na oddech. Tylko co jeśli tym razem wiedzie wprost do znienawidzonej dorosłości? • Drugie wydanie zostało wzbogacone o nowe opowiadanie. Dodatki znajdujące się na końcu książki są świetne – wiersz i piosenka oraz zasady gry w masę. Całość urozmaicają rysunki, które są prześwietne. • Najbardziej w utworze podoba mi się to lekkie złamanie granicy. Chodzi mi o to, że w książce nie brakuje wulgaryzmów, żartów, których część można uznać za nie na miejscu. Odnoszę wrażenie, że Jakub Ćwiek tworząc ten cykl chciał przekazać swoje zdanie na różne tematy. Chłopcy 2. Bangarang zawiera swoje przesłanie, są momenty dające do myślenia. Nie jest to tylko książka lekka, która idealnie nadaje się do czytania, gdy chce się przeczytać coś luźnego. Wrażenie, jakie można odczuć po skończeniu "konsumowania" książki, mogą być takie, że to książka o niedorosłych facetach. Nieprawda! Nigdy nie głoście takich bzdur. Podoba mi się też wydanie ze względu na estetykę i jakość – czcionka jest dla mnie w sam raz, a papier nie jest śnieżnobiały. Dziecinne tytuły rozdziałów, które przypominają mi czasy, gdy byłem w podstawówce, wywołują na mojej twarzy uśmiech. No bo nikt mi nie wmówi, że nie mówiło się Słuchaj uchem, a nie brzuchem czy Boidupy. • Początek powieści jest taki uspokajający i odprężający, lecz nagle jest wielkie BUM i zaczyna się niezła jatka. Autor książki często mnie zaskakiwał, choć przeczytałem już dużo książek i ciężko jest mnie zdumieć. Jest to wielki plus tego dzieła. • Dzwoneczek – mama wszystkich chłopców, niep­rawd­opod­obni­e chuda, służy dobrą radą. Można śmiało powiedzieć, że jest bardziej męska od wielu facetów, ale również seksowniejsza. Lepiej z nią nie zadzierać. Stalówka – człowiek, który zna się na naprawianiu różnych sprzętów. Jest brzydki, ma czerwone oczy oraz brak włosów na głowie. Jest zastępcą Dzwoneczka. Milczek – jak z jego ksywki można wywnioskować, jest niemową. To najbardziej tajemniczy bohater utworu, gdyż posługuje się językiem migowym. Niby tłumaczone jest to, co on mówi, ale zawsze mam wrażenie, że zostaję wprowadzony w błąd. Dowiadujemy się o nim bardzo mało rzeczy. Nie jest na pewno niezwykle inteligentny, ma poczucie humoru, jest szczery, ciągle ma przy sobie nóż. Kruszyna – grubas z zamiłowaniem do zwierząt, głównie Pana Propera. Jest oczywiście jeszcze więcej bohaterów, np. Pierwszy, Drugi, Kędzior, Paragon, Castor czy Kościej. Nie sposób wszystkich wymienić. • Bardzo polecam tę książkę! Miłośnicy twórczości Ćwieka odnajdą na pewno tutaj jego styl. Jeśli nie słyszeliście o tym cyklu, szybko nadrabiajcie, a jeśli wahacie się, czy sięgnąć – gwarantuję, że się nie zawiedziecie. • Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję wydawnictwu Sine Qua Non. • Tytuł: „Chłopcy 2. Bangarang” • Autor: Jakub Ćwiek • Wydawnictwo: Sine Qua Non • Cykl: Chłopcy • Korekta: Joanna Mika • Przygotowanie okładki: Paweł Szczepanik • Rysunek na okładce i wszystkie rysunki w książce: Iwo Strzelecki • Wydanie: II • Oprawa: miękka • Liczba stron (bez dodatku): 285 • Data wydania: 28.08.2013 • ISBN: 978-83-7924-386-6
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo