Tym razem proponuję nieco poważniejszą lekturę - „Księgarz z Kabulu” autorstwa Asne Seierstad. Jest to niezwykle ciekawa i urzekająca książka o Afganistanie, jego tragicznej historii, egzotycznych zwyczajach i kulturze, codziennym życiu ludzi. • Autorka, norweska dziennikarka, dotarła do Afganistanu w 2001 roku po upadku reżimu talibów. Postanowiła napisać o tym kraju reportaż, pokazać go z dobrej strony i z tej gorszej. W tym celu zaprzyjaźniła się w Kabulu z Sułtanem Chanem, erudytą i księgarzem, który przez lata stał na straży kulturalnego dziedzictwa swojej ojczyzny, ale dla swoich bliskich był tyranem, panem życia i śmierci. Sułtan zaprosił dziennikarkę do swojego domu, aby mogła lepiej poznać członków jego licznej rodziny. Wysłuchała wiele smutnych, ale też i radosnych opowieści o życiu, o wojnie, o sytuacji kobiet muzułmańskich, o zaręczynach, ślubach, pogrzebach. • Podczas, gdy Asne Seierstad obserwowała życie rodziny księgarza, ten jeździł po kraju i próbował uratować książki, które ocalały. Opracował nawet podręczniki dla dzieci, gdyż te, które do tej pory obowiązywały, nie nadawały się do użytku. Na przykład zadania matematyczne wyglądały tak : „Mały Omar ma jednego kałasznikowa z trzema magazynkami. W każdym magazynku mieści się dwadzieścia kul. Omar wystrzelił dwie trzecie kul i zabił sześćdziesięciu niewiernych. Ilu niewiernych zabił jedną kulą?” • Dziennikarka opisała wiele sytuacji z codziennego życia. Opowiedziała o zdjęciach ślubnych na tle domu podziurawionego pociskami, o pobiciu przez braci młodej dziewczyny, która odważyła się usiąść na ławce z chłopakiem, o karach cielesnych dla chłopca, który nie wiedział czy Bóg ma oczy... • Gorąco polecam ten porywający reportaż o tragedii narodu, który wciąż żyje nadzieją. es

Historia rodziny Sułtana- księgarza z Kabulu, który uważa się za dobrego muzułmanina, prze­strz­egaj­ąceg­o praw Koranu. Niestety rzeczywistość jest inna, poszczególni członkowie rodziny muszą podporządkować się Sułtanowi- despocie i Sułtanowi, który interpretuje Koran po swojemu. Sułtan uważa się za liberała, człowieka wykształconego a swoim synom nie pozwala się kształcić. Wszystko kręci się w koło jego interesów. W książce ukazane są ponadto zależności kobiety od mężczyzny, hierarchia w rodzinie oraz konieczność posłuszeństwa najstarszemu synowi.