• Mike Wazowski od najmłodszych lat pragnął zostać straszakiem i pracować w fabryce energii Potwory i Spółka. Gdy dostał się na wydział straszologii na Uniwersytecie Potwornym, był przeszczęśliwy. Na jego roku jest też Sully – syn sławnego straszaka, który uznaje, że nie musi się uczyć, bo straszenie ma w genach. W przeciwieństwie do niego Mike ciągle kuje, a jednak na egzaminie nie idzie mu za dobrze. On i Sully kłócą się i obaj zostają usunięci z kierunku. Od teraz ich jedyną szansą na powrót na straszologię jest wygranie uczelnianych zawodów – Straszatonu. • Uniwersytet Potworny to druga część Potworów i Spółki. Film czekał na kontynuację aż 12 lat. Druga część opowiada jednak o tym, co wydarzyło się przed tym, jak Mike i Sully musieli zajmować się ludzkim dzieckiem, które niechcący dostało się do ich świata. • Przenosimy się do czasów studiów, gdy Mike i Sully się poznali. Na początku nie pałali do siebie sympatią. Mike nie był straszny, musiał wiele pracować, by pozostać na ukochanym kierunku. Sully natomiast nie uczył się wcale – czuł, że wystarczy jeden jego ryk i dziecko będzie wrzeszczeć. Niestety, podczas egzaminu dochodzi między nimi do sprzeczki, a w rezultacie obaj muszą opuścić straszologię. Mike postanawia, że weźmie udział w Straszatonie, który pokaże, że jest przerażający. Pech chce, że brakuje mu jednego członka drużyny i tylko Sully chce się zgłosić do jego zespołu. Dla obu to szansa na dalsze studia, ale czy będą współpracować? • Relacje między tą dwójką są napięte, jednak z czasem zaczynają się do siebie przekonywać. Uczą się od siebie nawzajem, motywują, współdziałają. Wiedza Mike’a i umiejętności Sully’ego idą ze sobą w parze. Także reszta zespołu zaczyna się zmieniać, nabierać pewności siebie. Zadania nie są jednak łatwe, a kluczem do sukcesu jest współpraca całego zespołu. Czy dadzą radę? • Fabuła filmu jest ciekawa i zaskakująca. Dowiadujemy się, jak poznali się najlepsi przyjaciele z Potworów i Spółki, widzimy, że musieli się bardzo zmienić i wiele musieli zrozumieć, by się polubić. Dostajemy też ciekawe postacie drugoplanowe, historię Randalla, a na koniec – skrót kariery Mike’a i Sully’ego. Nie zapominajmy też o smaczkach, które studio Disneya nam serwuje. Scena, gdy matka jednego z kolegów podwozi całą drużynę do fabryki i puszcza do posłuchania piosenkę o dość ciężkim brzmieniu – cudowna. • W polskim dubbingu usłyszymy Wojciecha Paszkowskiego w roli Mike’a i Pawła Sankiewicza jako Sully’ego. Za Randalla mówi Sławomir Pacek. Oprócz tego pojawia się też Danuta Stenka w roli dziekan Skolopendry. W jeden scenie gra też Krzysztof Stelmaszyk, który wciela się w rolę Yeti. • Uważam, że Uniwersytet Potworny to dobra kontynuacja. Film mi się bardzo podobał – był śmieszny, było w nim dużo akcji, a sama fabuła nie była przesłodzona i przerysowana. Naprawdę dobrze się przy tej bajce bawiłam. Jeśli nie widzieliście jeszcze żadnego z filmów o Mike’u i Sullym, polecam. To zabawa dla całej rodziny.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo