• Sama nie wierzę, no nie wierzę, że ja po taką książkę sięgnęłam ;) Nie czytam zupełnie takich. Ale... czytało mi się lekko, szybko, nawet mnie wciągnęła. Trochę o miłości, trochę o wiedźmach, trochę o Syberii i dużo o zemście. Momentami jest też dość zabawna - szczególnie fragmenty o zachowaniu zwierzyńca domowego. Książka na leżak w ciepły dzień. Przeczytać, odetchnąć i zapomnieć, ale ... polecam :)
  • Sporo powieści o tematyce zesłańczej przeczytałam, więc trudno mnie w tym temacie zaskoczyć. A jednak udało się. Powieść rewelacyjnie się czyta. Utrzymana w formie przygodowej, żartobliwej. Opis inwentarza pana Frankowskiego to dla mnie majstersztyk. Opis życia i stosunki między zesłańcami to następny plus. Główna bohaterka nie w ciemię bita. Powieść polecam, ponieważ ……. można w sobie pielęgnować chęć zemsty, ale czy warto?
  • Historia może i ciekawa, ale przedstawiona w dość dziecinny sposób. Ogólnie troszkę rozczarowuje
  • Świetnie napisana i ciekawa historia kobiety, która w wieku 13 lat została służącą. Jej marzenie o zostaniu żona dziedzica okazało się mżonką, a wyrządzona krzywda siłą do przeżycia. Zsyłka na Syberię pozwala Mariannie nauczyć się wielu umiejętności i dojrzeć do zemsty.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo