• Familoki. Śląskie mikrokosmosy. Opowieści o mieszkańcach ceglanych domów to niezwykle poruszający reportaż, który zagłębia się w życie mieszkańców familoków na Górnym Śląsku. Autor wnikliwie opisuje codzienność tych ludzi, sięgając nawet do XVIII wieku, aby wyjaśnić genezę tego unikalnego zjawiska arch­itek­toni­czne­go i społecznego. Przedstawiając historię i tradycje regionu, książka rozprawia się z mitami i legendami, ukazując zarówno smutek, jak i siłę charakteru mieszkańców familoków. Opowieści pełne są goryczy i smutku, ale również chwały i dumy z dziedzictwa kulturowego. Autor nie unika trudnych tematów, ukazując życie w jego pełnej złożoności. Jednym z głównych walorów tej książki jest jej szczerość i pozbawienie uprzedzeń. Opowieści są przedstawione bez zbędnego moralizowania czy komentarzy, co pozwala czytelnikowi w pełni zanurzyć się w świat opisywanych wydarzeń i doświadczyć ich autentyczności. Dzięki starannie spisanym historiom, młodzi czytelnicy mają okazję poznać przeszłość regionu i zrozumieć, jak wpłynęła ona na kształtowanie się teraźniejszości. Książka ta może być inspirującą lekturą dla każdego, kto interesuje się historią lokalną, społeczną oraz kulturową.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo