Zbeletryzowana autobiografia Wyzwoliciele (którą wcześniej publikowano w Polsce pod tytułem Żołnierze wolności) była pierwszą książką, którą Wiktor Suworow napisał po ucieczce na Zachód. Autor przedstawia w niej swoje doświadczenia z lat służby w Armii Czerwonej, przeplatając epizody komiczne z tragicznymi i mrożącymi krew w żyłach. Opisuje prawdziwe stosunki panujące w idealizowanym przez władze radzieckim wojsku, wszechobecny sadyzm, okrucieństwo, głupotę i hipokryzję. Szczególną uwagę poświęca brutalnej interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968 roku, w której uczestniczył jako pancerniak.

To jest chyba pierwsza książka Wiktora Rezuna. Książka w której Autor wspomina swoją pracę w kołchozie i następnie służbę w armii w latach 1966-1968. Autor pokazuje pełen absurdów obraz tego wojska, niewyposażonego (problemy ze środkami transportu), wykonującego idiotyczne zadania celem przypodobania się dowódcom wyższych szczebli (malowanie plaż farbą, czyszczenie szamb), armii stawiającej na propagandę (operacja "Most" i przejazd po nim pociągu), armii indoktrynowanej przez ludzi takich jak gen. Episzew, a na końcu armii "Wyzwolicieli", która w ramach operacji "Dunaj" wkroczyła w 1968 roku do Czechosłowacji (również nie bez problemów i zamieszania). Obrazki przytaczane przez Suworowa niekiedy wydają się wręcz niep­rawd­opod­obne­, ale kto czytał cokolwiek nt. paradoksów w ZSRR, jest w stanie w to uwierzyć. Dodatkowym atutem jest styl Autora. Jego po prostu dobrze się czyta.