• „Jeden wieczór w Paradise” to książka opowiadająca o ludziach, którzy po wielu latach małżeństwa zaczęli się od siebie oddalać. • Rutyna, codzienność, nuda, niezrozumienie, wystudzone uczucia... Tak często wkradają się do związku. Jak im zaradzić, czy jest na nie jakaś recepta? • .Autorka poprzez skomplikowaną sytuację głównej bohaterki, uświadamia że małżeństwo działa bez zarzutu tylko wtedy, gdy spełniane są potrzeby obu stron. • "Jeden wieczór w Paradise" nie jest lekturą łatwą, ale bardzo życiową i skłania do głębszych refleksji i przemyśleń. • Jak dla mnie nic szczególnego, szczerze mówiąc trochę się wynudziłam... • Przyjemna, ale nie zachwyca. Po tę powieść powinny sięgnąć osoby obojga płci, by poczuć, zrozumieć, dostrzec...
  • "Jeden wieczór w Paradise" to bardzo życiowa, mądra i pełna emocji powieść o tym, co może się stać, gdy w życie małżeństwa wkradnie się rutyna. Szara codzienność, obowiązki, problemy z dziećmi, niezrozumienie, osamotnienie, wystudzenie uczuć sprawiają, że kochający się ludzie zaczynają dostrzegać w sobie więcej wad niż zalet. Ponadto uświadamia, że wina rozpadu małżeństwa nigdy nie leży tylko po jednej stronie. Każdy bowiem popełnia błędy, ma chwile słabości, nikt nie jest idealny. Widocznie pewne sytuacje i zdarzenia muszą mieć miejsce, aby zrozumieć i docenić to, co najważniejsze w życiu. Książkę czyta się bardzo szybko, ale też skłania do przemyśleń i refleksji. Polecam.☺️
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo