• Dobry Triller psychologiczny , czyta się go jednym tchem, zaskakujące zwroty akcji. Polecam
  • Pierwszy thriller psychologiczny który dopadłam. Czyta się przyjemnie i dość wciąga. Fajne, zaskakujące zakończenie. Czegoś mi jednak brakowało... Jak na thriller chyba jednak za mało mnie trzymał w napięciu.
  • Polecam, bardzo wciągająca, fajnie napisana nie da się od niej oderwać.
  • Przeczytałam kilka pierwszych zdań tej książki i od razu wiedziałam, że oto mam do czynienia z zupełnie inną stroną Colleen Hoover. Nie spodziewałam się, że moja ukochana autorka romansów jest w stanie napisać coś tak mrocznego. W historię wciągnęłam się niemal od razu. Nie było to trudne, zważywszy na styl Hoover, który uwielbiam i który sprawia, że płynę przez każdą kolejną jej książkę. „Coraz większy mrok” nieco mnie zszokował i zostawił w mojej głowie spory mętlik. To taka książka, po której przeczytaniu nie potrafi się stwierdzić, czy się podobała, czy wręcz przeciwnie. Opowieść jest odpychająca, trochę przerażająca, lecz mimo to wciąga i nie byłam w stanie odłożyć jej nawet na moment. Nie da się polubić żadnego z bohaterów, ale i tak chętnie poznawałam ich kolejne kroki. To po prostu powieść z wieloma sprzecznościami, która dodatkowo ma niejednoznaczne zakończenie, która całkowicie zmienia postrzeganie całej historii. Najmocniejszą stroną tej książki są rozdziały z autobiografii Verity. Podziwiam Hoover za to, jak wykreowała tę postać w tych kilku wstawkach. Z drugą bohaterką Lowen poszło autorce nieco gorzej. Niektóre jej zachowania były mocno wątpliwe i nie za bardzo widziałam jakieś podstawy do tego, by postępowała w taki, czy inny sposób. Książkę czytało mi się dość szybko, lecz jest w niej parę takich momentów, które uważam za zbędne – nie wnoszą niczego do fabuły, są po prostu zapychaczami. Na pewno nie jest to dobra książka na pierwsze spotkanie z twórczością Colleen Hoover. Komuś, kto chce zacząć z nią przygodę radziłabym raczej sięgnąć po coś lżejszego, jak „November 9” czy „Maybe Someday”.
  • Wypożyczyłam tą książkę z myślą, coś lekkiego, kobiecego z małym dreszczykiem i nie zawiodłam się,a nawet okazała się dużo lepsza niż myślałam. Pomimo kilku niedociągnięć fabuły, wciąga. Przeczytałam jednym tchem, zakończenie wyjątkowo zaskakujące, nie mogłam przestać o nim myśleć jeszcze długo po zakończeniu książki. Polecam
  • Książka rewelacyjna. Świetnie się ją czyta. Colleen Hoover bardzo mnie zaskoczyła oczywiście pozytywnie. Polecam!
  • Dosyc dziwna książka, nie jest rewelacyjna. Zaczyna się obiecująca, potem zmienia się z lekkiego Harlequina, a końcówka robi się trochę mało realistyczna.
  • Wow... właśnie skończyłam czytać... • Książka absolutnie fenomenalna, Collen Hoover doskonale sprawdziła się w pisaniu thrillera. • Jedna z najlepszych książek, jakie w życiu przeczytałam, nie mogłam sie od niej oderwać. • Bardzo gorąco polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo