• Świetna, wciągająca historia i dużo humoru. Czytałam kilka razy i szczerze polecam!
  • „Ciężko być najmłodszym” Kseni Basztowej i Wiktorii Iwanowej to nowy nabytek zza wschodniej granicy, reklamowany jako podobny do twórczości Olgi Gromyko czy Aleksandry Rudej. I na pewno coś w tym jest – autorki bardzo obficie okraszyły treść powieści humorem, zarówno wynikającym z dialogów, jak i sytuacji. W dodatku narracja niekiedy przypomina strumień świadomości, gdzie również nie raz czy dwa znajdą się uszczypliwe czy dowcipne komentarze. Fabuła skupia się na dość nieudolnej drużynie złożonej z różnych osobistości, którą stara się wykorzystać najmłodszy syn władcy Ciemnego Imperium, by incognito wymknąć się spod aż nazbyt kochających i zatroskanych maminych objęć. Po drodze drużyna nie raz trafia na mniej lub bardziej nieprzyjemne siły lub po prostu koncertowo ładuje się w tarapaty. Krótko mówiąc mamy tu zespół-zepsuł, który dostarcza dużo rozrywki i przekomarzanek. Czyta się błyskawicznie i z przyjemnością dzięki lekkiemu stylowi i poczuciu humoru. Polecam. :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo