Recenzje dla:
  • To chyba moja ulubiona książka Reginy, jakie do tej pory wyszły z serii "50 lekcji..". Może wynika to z podjętych tematów, a może czytałam ją w odpowiednim momencie i czasie. Opowiedziane historie są w większości losem samej bohaterki i nie ma w nich aż takiego duchowego podłoża jakie często towarzyszyło historiom z poprzednich części, przez co ta pozycja przemówiła do mnie bardziej a opowieści wydały się bardziej przyziemne (choć nie pozbawione odrobiny magicznych zbiegów okoliczności). Ogólnie książkę czyta się przyjemnie a po skończeniu lektury ma się miłe uczucie by docenić codzienność i żyć swoim życiem na całego :)
  • Bardzo fajna książka, nastawiająca pozytywnie do życia.
  • Nie dałam rady przeczytać. W dzieciństwie nikt mnie nie bił, nikt mnie też nie zgwałcił, nie byłam również alkoholiczką, chyba to książka nie dla mnie. Porady w stylu: "pojedź zobaczyć najbliższy wodospad", "rozkoszuj się poświatą księżyca. Zawyj do niego", "stań nago w deszczu" jakoś mnie nie przekonują. Jestem bardzo zawiedziona i zdecydowanie nie polecam czytelnikom z przeciętnej polskiej rodziny, którzy chcieliby poprawić swoje życie.
  • Regina Brett znana jest w Polsce ze swoich genialnych książek, które pokochał cały świat. Teraz czas na kolejne lekcje życia zawarte w nowej książce o cudownym tytule "Kochaj. 50 lekcji jak pokochać siebie, swoje życie i ludzi wokół". • "Kochaj" to naprawdę cudowna książka, która napawa pozytywnym myśleniem, wspaniale nastawia do życia i poprawia nasze postrzeganie świata, innych ludzi i nas samych. Regina Brett w subtelny sposób przedstawia swoje własne tragedie życiowe, które obraca w życiową naukę i nadzieję na lepsze jutro dla swoich czytelników. Motywuje do życia w zgodzie z własną duszą i ciałem oraz uczy nas jak pokochać siebie samego, bo tylko wtedy będziemy w stanie pokochać drugą osobę. Autorka przekonuje, że każdy z nas ma swój bagaż doświadczeń, jednak to nie powinno wpływać na dalsze życie. Nikt nie powinien zamykać się na przyjaźń czy miłość po tym jak ktoś nas zranił, dlatego że akurat w danym momencie omija nas miłość życia, na którą tak długo i bardzo czekamy. Autorka zdradza nam bardzo osobiste problemy i doświadczenia, których teraz się nie wstydzi, potrafi o nich opowiedzieć, bo uważa, że to one ukształtowały jej teraźniejszą osobowość i postawę wobec świata. W wielu kwestiach miałam podobne zdanie do Pani Reginy, jednak pewna rzecz mi się nie podobała a wręcz - przeszkadzała, a mianowicie to, że książka pomimo tego, że zawiera tragiczne momenty, to nadal pisana jest tak jakby każdy musiał być ciągle szczęśliwy, coś w stylu: "Zdradziła Cię żona/mąż? Ciesz się! Może poznasz kogoś nowego; Cierpisz z powodu poważnej choroby? Ciesz się i korzystaj z życia póki możesz!". Dla mnie to takie pocieszanie na siłę i zbyt ogólnikowe, bo nie każdy z nas jest taki sam i nie ma jednej recepty na wszystkie rany i problemy życiowe, aczkolwiek można to puścić w niepamięć i skupić się na wielu pozytywnych stronach tej pozycji, które ilościowo zdecydowanie przewyższają. • To pozycja obowiązkowa dla wszystkich ludzi lubiących motywujące książki, takie, które nadają życiu nowy sens i wskazują drogę pogubionym, ranionym, zawiedzionym i nieszczęśliwym osobom. Zmusza do refleksji nad sobą, swoim zachowaniem i podejściem do życia, które nie jest nam dane raz na zawsze, w pełnym zdrowiu i szczęściu. Pomaga znaleźć harmonię we wszystkich dziedzinach życia i pozwala wierzyć w lepsze jutro.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo