• Pozorny chaos. Ale przecież takie jest życie - chaotyczne, niep­rzew­idyw­alne­, trudne, piękne, pełne bólu i radości, klęsk i zwycięstw, miłości i nienawiści, strachu i odwagi ,,, jest dość. Piękne słowa o najbliższych, dobrze opisana depresja - choroba XXI i następnych wieków. Cudowne sformułowania. Poradnik dla każdego, kto chce przeczytać. Dla każdego, kto boryka się z życiem. Mnie trochę denerwowały tylko małe litery. Może dlatego tak napisana ta książka, bo jest o błahostkach, które są bardzo ważne.
  • Magdalena niczym się od Was nie różni. Też zdarza jej się zaspać, odkładać trudne rozmowy telefoniczne i popełniać gafy o których później za dużo myśli. W jej życiu również bywają dni gdy ma ochotę się wystroić sama dla siebie, umyć wszystkie okna w domu albo przeciwnie - cały dzień nic nie robić. Jestem dość to opowieść o właśnie takim szarym życiu, dobrze nam znanej codzienności. W swoim literackim debiucie blogerka prowadzi nas przez własne wspomnienia - od dzieciństwa, przez okres młodzieńczego buntu, aż po teraźniejsze, dorosłe życie. Ta książka to prozatorski pamiętnik, pełen komizmu i dystansu. Dla każdego, bo każdy z Was tak czasem ma. Każdy z Was jest dość.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo