• Czy w pochmurne, deszczowe dni zawsze musi być nudno? Mama Flory i Kacpra udowadnia całej swojej rodzinie, że jednak niekoniecznie. A ich wspólna domowa przygoda rozpoczyna się od z pozoru banalnej prośby mamy o ułożenie w pary dopiero co wysuszonych skarpetek. Tak naprawdę skarpetki to tylko pretekst, pod którym kryje się zaproszenie do wzięcia udziału w fascynującej wyprawie. Chcąc, nie chcąc dzieciaki wraz z tatą bez najmniejszego namysłu zaintrygowani znalezioną w praniu tajemniczą mapą wyruszają na poszukiwanie ukrytego skarbu. Pomagają przy tym, w dość zawadiacki i nieoczywisty sposób, mamie w robieniu codziennych porządków. Mały czytelnik również musi przyłączyć się do tej zabawy, bo i dla niego autorka przygotowała konkretne wyzwania… • „Flora szuka skarbów” to świetne, interaktywne opowiadanie idealne dla całej rodziny. Pełne dobrego humoru, napisane z pomysłem, niebanalne, ani nudne. Książka ta buduje dobre relacje z małym czytelnikiem i z pewnością zachęci każde dziecko do dalszego obcowania z literaturą. Z całego serca polecam. Świetny tytuł.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo