Lata 60. XX wieku w stanie Maine. Rodzina z plemienia Mikmaków przyjeżdża na coroczny zbiór owoców. W trakcie jednego z takich letnich wyjazdów, czteroletnia córka Ruthie znika bez śladu. Ostatni raz widział ją starszy brat, Joe. Zdarzenie pozostawia w jego psychice trwały ślad. Narracja toczy się dwutorowo: otrzymujemy opis dalszych losów rodziny dziewczynki oraz historię Normy, młodej dziewczyny wychowywanej przez białą rodzinę w Maine. Jej kolor skóry różni się znacznie od odcienia skóry rodziców, przez co zaczyna powątpiewać w swoją tożsamość. Amanda Peters w mistrzowski sposób ukazuje tematy takie jak strata, żal, nadzieja i niewidzialna więź łącząca rodzinę, nawet po rozłączeniu. To głęboko poruszająca opowieść o rodzinie, tożsamości i poszukiwaniu swoich korzeni.