• Przeczytałam kolejną powieść Thomas`a Arnolda z pozytywnym nastawieniem i oczekiwaniem dobrej lektury po przeczytaniu "33 Dni Prawdy". I fantastycznie jest nie zawieść się na lekturze! Żałuję, że nie przeczytałam tak szybko jak miałam ochotę (czas), cieszę się, że tak się nie stało, bo przyjemność i emocje trwały dłużej. Krótko - kolejny świetny kryminał, mniej zawoalowany od poprzedniej powieści, tym samym wartki, przyswajalny, niep­rzew­idyw­alne­ połączenie wątków, spójność wydarzeń. Pewnie będę się powtarzać, ale bardzo podoba mi się wyważony styl autora, z kartek nie wylewają się wulgaryzmy, wnętrzności i mocne negatywne emocje, nie są potrzebne gdy treść inteligencją pracuje na uwagę czytelnika. • Jeśli chodzi o książki i film jestem konserwatystką, lubię, gdy bohaterowie są tacy jaką reprezentują profesję. Czarodziej ma byś czarodziejem, w kapeluszu i z laską, najlepiej stary, smok smokiem, mądrym, groźnym niep­rzew­idyw­alny­m, królewna piękna i próżna, a detektyw przystojny, błyskotliwy, pomysłowy i odważny! Klasyka gatunku, być może takim upodobaniem jestem ograniczona, ale lubię poświęcać czas na rzeczy, które sprawiają mi wiele przyjemności. Taką jest ta książka i czekam na kolejną!
    +2 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo